Τελικά, μήπως οι γονείς είναι πιο ανώριμοι από τα παιδιά;

Κάθε φορά που μιλάτε μαζί του, νιώθετε αναστατωμένοι. Δεν δείχνει ποτέ να λαμβάνει υπόψη αυτά που του λέτε στην πραγματικότητα, αντιλαμβάνεστε ότι δεν τον ενδιαφέρετε καν. Κάθε συζήτηση πρέπει απαραιτήτως να περιστρέφεται γύρω από εκείνον και το μόνο που θέλει από εσάς είναι να κάνετε αυτό που θέλει αυτός. Διαφορετικά, σας δημιουργεί ενοχές ή σας κατηγορεί ανοιχτά ή σας προσβάλλει. Μπορεί να θυμώσει, να βγει εκτός ορίων. Έπειτα θα το ξεχάσει. Το ζήτημα είναι να σας κρατάει στη σφαίρα της επιρροής του και να μένετε προσκολλημένοι σ’ αυτόν. Μόνο εκείνος ξέρει τι είναι σωστό, μόνο εκείνος έχει δίκιο σε όλα. Και οι απόψεις του είναι τόσο άκαμπτες, που δεν έχουν αποχρώσεις. Αν τα παραπάνω σάς θυμίζουν έναν απ’ τους γονείς σας, τον αδελφό ή την αδελφή σας, ίσως έναν συνάδελφο ή προϊστάμενο, τότε πρέπει να γνωρίζετε ότι το μόνο λάθος που κάνετε είναι ότι ματαιοπονείτε όσο προσδοκάτε να τον αλλάξετε. Ουσιαστικά, όσο τον παίρνετε στα σοβαρά, τον εκπαιδεύετε να συνεχίζει την ανώριμη συμπεριφορά του. Οι άνθρωποι αυτοί είναι ανώριμοι συναισθηματικά και αδυνατούν να σχετιστούν μαζί σας με υγιή τρόπο, γιατί έτσι έχουν μάθει κι έτσι αντέχουν. Πόσοι είναι αυτοί οι άνθρωποι;, ρωτούν συχνά την ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέα Λίντσεϊ Γκίμπσον, η οποία αναλύει εδώ και παραπάνω από μία δεκαετία την ύπαρξη των ανώριμων ενηλίκων. Απαντά: Δεν ξέρω ακριβώς, αλλά έχετε δει τις ειδήσεις τελευταία; Νομίζω ότι είναι πολλοί.

Το ευπώλητο βιβλίο της, Ενήλικα παιδιά συναισθηματικά ανώριμων γονιών, κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ πριν από περίπου δέκα χρόνια, αλλά εμφανίστηκε στα ράφια των ελληνικών βιβλιοπωλείων πολύ πρόσφατα από τις εκδόσεις Ιβίσκος, με τίτλο Δυστυχώς δεν διάλεξα τους γονείς μου. Το βιβλίο έχει σήμερα ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο σε πωλήσεις παγκοσμίως και έχει μεταφραστεί σε 36 γλώσσες. Όποιος έχει βιώσει τις επιπλοκές και την απελπισία της επαφής με έναν συναισθηματικά ανώριμο ενήλικο άνθρωπο, βρίσκει στο βιβλίο αυτό έναν καθρέφτη της κατάστασής του αλλά κι έναν ενδυναμωτικό οδοδείκτη που οδηγεί σε μια ασφαλή έξοδο κινδύνου, καθώς, όπως λέει η Γκίμπσον, η κατάκτηση της συναισθηματικής ωριμότητας θα αλλάξει τον κόσμο.

Πέρασε και δεν ακούμπησε

Στην οθόνη μου έχω ζωντανά την Αμερικανίδα ψυχολόγο, απευθείας από τη Βιρτζίνια Μπιτς, όπου ζει κι εργάζεται, και το πρώτο πράγμα που θέλω αυθόρμητα να της πω είναι ότι η ζωή με έναν συναισθηματικά ανώριμο άνθρωπο είναι πάντα εξαιρετικά δύσκολη. Πράγματι, μου λέει, είναι σαν να μεγαλώνεις ένα παιδί. Η διαφορά, βέβαια, με τα παιδιά είναι ότι εκείνα σε κάποιον βαθμό είναι δεκτικά. Είναι αναπτυξιακά προγραμματισμένα να προσλαμβάνουν πράγματα και να αλλάζουν αντιστοίχως τον εσωτερικό τους κόσμο. Έτσι αναπτύσσονται κι έτσι εκπαιδεύονται. Αλλά για τον συναισθηματικά ανώριμο γονέα, αυτά που του λες είναι σαν να περνάει νερό από κόσκινο. Ό,τι κι αν του πεις, περνάει και δεν τον ακουμπάει, επειδή σ’ αυτό το επίπεδο είναι κολλημένος. Η ενασχόληση της Γκίμπσον με την ενήλικη ανωριμότητα ξεκίνησε στα φοιτητικά της χρόνια, όταν έκανε την κλινική της άσκηση σε νοσοκομείο. Ήμουν τυχερή γιατί βρέθηκα σε ένα πρόγραμμα που έβλεπε την παιδική ανάπτυξη και τα πρώιμα τραύματα ως τη βάση της ενήλικης προσωπικότητας. Κατέληξα στη συναισθηματική ανωριμότητα όταν άρχισα να ακούω ανθρώπους να περιγράφουν ένα πολύ δύσκολο άτομο του περιβάλλοντός τους, έναν γονέα, ένα αφεντικό ή έναν σύζυγο. Σύντομα, ακόμη κι αν οι άνθρωποι έρχονταν για την κατάθλιψη ή το άγχος τους, άρχιζα να ακούω όλο και περισσότερο γι’ αυτό το άτομο στη ζωή τους. Και καθώς μου το περιέγραφαν, συνειδητοποιούσα ότι μου μιλούσαν για ένα πολύ ανώριμο άτομο. Έλεγα στον εαυτό μου: “Μα αυτό το άτομο ακούγεται σαν τρίχρονο ή συμπεριφέρεται σαν πεντάχρονο”. Οπότε το συμπέρασμα ήταν κάτι σαν “ξέρετε, ο πατέρας σας δεν ήταν απλώς αναστατωμένος. Είχε ένα τάντρουμ. Αυτό ήταν”. Κι έτσι άρχισα να ρωτάω τους θεραπευομένους μου: “Μήπως μοιάζει με νήπιο η μαμά σας όταν αναστατώνεται;”. Και όλοι μου έλεγαν: “Ναι”.

Τελικά, μήπως οι γονείς είναι πιο ανώριμοι από τα παιδιά;© Παρέχεται από: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Η Γκίμπσον αποκαλύπτει κάτι που μπορεί εύκολα να καταλάβει όποιος έχει περάσει από ατομική ή ομαδική ψυχοθεραπεία. Συνήθως, οι άνθρωποι που χρειάζονται πραγματικά θεραπεία δεν βρίσκονται στο δωμάτιο της θεραπείας. Στη θεραπεία έρχονται οι άνθρωποι που σηκώνουν το βάρος της συμπεριφοράς των ανώριμων ενηλίκων. Μερικές φορές μάλιστα αναγνωρίζονται εκείνοι ως ασθενείς, ενώ απλώς έρχονται για να ζητήσουν απελπισμένα βοήθεια προκειμένου να αντιμετωπίσουν έναν άνθρωπο που δεν ενδιαφέρεται καθόλου να αλλάξει, να σκεφτεί, να προσαρμοστεί, να συνεργαστεί. Την ίδια ώρα, οι δύσκολοι άνθρωποι αλωνίζουν εκεί έξω, κάνουν ό,τι θέλουν και δεν αναρωτιούνται ποτέ πώς αισθάνονται οι άλλοι. Αυτή η συνειδητοποίηση την ώθησε στη συγγραφή, καθώς ένιωσε ότι το αίτημα της συναισθηματικής ωριμότητας έπρεπε να διαδοθεί πέρα από τα όρια του δωματίου όπου έβλεπε τους πελάτες της.

Εχουν πάντα δίκιο

Ένα από τα κρίσιμα ερωτήματα, ωστόσο, είναι γιατί όσοι έχουν πραγματικά ανάγκη βοήθειας και ψυχολογικής στήριξης δεν την αναζητούν. Μα γιατί αυτοί δεν υποφέρουν, μου λέει αφοπλιστικά η συγγραφέας. Γιατί δεν σκέφτονται τα ζητήματα του εαυτού τους. Δεν λένε, για παράδειγμα: “Α, η κόρη μου ή ο γιος μου δεν θέλει να περνάει χρόνο μαζί μου, αναρωτιέμαι μήπως κάνω κάτι λάθος, ίσως είναι καλύτερα να κάνω ψυχοθεραπεία και να δω τι μπορώ να κάνω”. Αντί γι’ αυτό λένε: “Είμαι τόσο αναστατωμένος, τόσο θλιμμένος, αφήστε με να ακουμπήσω πάνω τους και να τους κάνω να νιώσουν ντροπή και ενοχή, και να τους κάνω να χάσουν κάθε πίστη ότι θα μπορούσαν να λύσουν οποιοδήποτε πρόβλημα”. Οπότε καταφεύγουν στη βία. Μπορούμε εδώ να προσθέσουμε δύο πράγματα: Πρώτον, ότι ποτέ δεν αισθάνονται ότι κάνουν λάθος. Θέλουν να πιστεύουν ότι έχουν πάντα δίκιο, επειδή αυτό τους κάνει να αισθάνονται συναισθηματικά σταθεροί. “Δεν μπορείς να πεις τίποτα κακό για μένα, γιατί τα κάνω όλα σωστά”, σου λένε. Και δεύτερον, ότι δεν αποζητούν τη συναισθηματική οικειότητα, γιατί τους φαίνεται πολύ απειλητική. Αποφεύγουν να συζητούν πράγματα που θα τους κάνουν να νιώσουν άβολα. Γιατί να το κάνουν άλλωστε, αφού με τον τρόπο τους παίρνουν ό,τι θέλουν; Ξέρουν ότι στο τέλος οι άλλοι θα συνθηκολογήσουν. Με άλλα λόγια, όσο δεν κάνεις κάτι διαφορετικό απέναντί τους, τόσο τους εκπαιδεύεις να παραμένουν ανώριμοι.

Ευλόγως αναρωτιέται κάποιος πώς φτάνει να έχουν αυτή την ανώριμη συμπεριφορά τόσο πολλοί άνθρωποι. Αυτό συμβαίνει για πολλούς λόγους, αλλά δύο είναι οι κυριότεροι, τονίζει η Γκίμπσον. Ο ένας είναι ότι οι ίδιοι έχουν υποστεί κάποιο τραύμα ή συναισθηματική παραμέληση. Δεν είχαν μάλλον κάποιον να τους βοηθήσει να αναπτύξουν τη συναισθηματική τους ωριμότητα. Δεν βίωσαν δηλαδή τη βαθιά συναισθηματική σύνδεση και ενσυναίσθηση από κάποιον γονιό τους. Αν δεν το είχαν αυτό, πόσω μάλλον αν είχαν υποστεί κάποιο τραύμα, έπρεπε να σταματήσουν την ανάπτυξή τους και να αντιμετωπίσουν το τραύμα ή την παραμέληση. Έπρεπε δηλαδή να επιβιώσουν. Όταν χρειάζεται, πηγαίνουμε πολύ γρήγορα από την ανάπτυξη πίσω στην επιβίωση. Αλλά μετά ο κόσμος προχωρά χωρίς εσένα, και τελικά μένεις κολλημένος. Αυτό μας κάνει το τραύμα.

Η άλλη πιθανότητα είναι ότι ίσως να μη φαινόταν ότι αυτό το παιδί είχε τραυματιστεί ή παραμεληθεί. Στην πραγματικότητα, μπορεί να φαινόταν ότι το παιδί αυτό ήταν ξεχωριστό. Του δόθηκαν όλα όσα ήθελε κι ήταν το αγαπημένο των γονιών του. Αυτό στα οικογενειακά συστήματα ονομάζεται υπερεμπλοκή: Ο γονέας βλέπει στην ουσία το παιδί σαν ένα κομμάτι του, ένα εξιδανικευμένο κομμάτι του. Το παιδί γίνεται το μικρό μου ανθρωπάκι, η μικρή μου πριγκίπισσα. Δεν μπορεί ποτέ να κάνει λάθος. Όλα γίνονται για εκείνο. Δεν χρειάζεται να μάθει να ανακαλύπτει μόνο του, επειδή ο γονιός είναι εκεί για να παρέμβει. Έτσι, αυτό το παιδί δεν επιτρέπεται να ανακαλύψει ποτέ την ατομικότητά του. Το ιδανικό του είναι να κάνει αυτό που έχει ανάγκη ο γονιός του. Κι εφόσον το κάνει, παίζοντας το, ρόλο του, τότε θα είναι το αγαπημένο του γονιού του. Αλλά το να παίζει κανείς έναν ρόλο είναι απίστευτα καταστροφικό για την ψυχολογική του ανάπτυξη. Δεν το βλέπουμε ως κάτι το σπουδαίο, αλλά, όταν ένα παιδί εκτιμάται για τη θέση του στην οικογένεια ή επειδή είναι πολύ έξυπνο ή πολύ όμορφο, όλο το δυναμικό αυτού του ατόμου συνθλίβεται κάτω από το ένα ή τα δύο χαρακτηριστικά που τροφοδοτούν τον ναρκισσισμό των γονέων ή τροφοδοτούν τις ανάγκες εξάρτησης των γονέων. Κι αυτό το άτομο δεν θα μπορέσει ποτέ να εξελιχθεί πέρα απ’ αυτό.

Δεν μ’ αγαπάς πια

Αυτή όμως είναι μόνο η μία διάσταση του ζητήματος. Ο συναισθηματικά ανώριμος που τίθεται επικεφαλής ενός οργανισμού, για παράδειγμα, γίνεται εύκολα δυνάστης. Αν πάτε πίσω στην Ιστορία και κοιτάξετε το επίπεδο συναισθηματικής ωριμότητας πολλών από τους αγαπημένους μας δεσπότες, θα διαπιστώσετε ότι είναι όλοι τους πολύ εγωκεντρικοί, έχουν πολύ χαμηλή ενσυναίσθηση και δεν κάνουν αυτοκριτική, καθώς θεωρούν πως ό,τι κάνουν είναι πάντα σωστό. Επιπλέον, βλέπουν τους άλλους ως αντανάκλαση του εαυτού τους ή τους βλέπουν ως άσχετους. Κι έχουν μια πολύ άκαμπτη νοοτροπία. Τα πράγματα γι’ αυτούς είναι ασπρόμαυρα. Δεν χρειάζεται καν να ακούσουν τους άλλους, γιατί έχουν ήδη τις απαντήσεις. Αυτή η βεβαιότητα είναι μια πολύ ανώριμη συναισθηματικά θέση. Για το συναισθηματικά ανώριμο άτομο δεν είναι ζητούμενο οι συναισθηματικά στενές σχέσεις. Το ζητούμενο είναι να είμαι εγώ ο εαυτός μου κι εσύ να με αντανακλάς. Μπορείς να περιστρέφεσαι γύρω μου. Αυτή είναι η συμφωνία. Κι αν προσπαθήσεις να τους μιλήσεις για κάτι που ίσως έχει νόημα ή είναι συναισθηματικό, ή θέλεις να σε γνωρίσουν, να σχετιστείς λίγο πιο βαθιά μαζί τους, δεν τους αρέσει.

Τελικά, μήπως οι γονείς είναι πιο ανώριμοι από τα παιδιά;© Παρέχεται από: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Αν τους πείτε κάτι του στιλ μαμά, μπαμπά, σας παρακαλώ μην έρθετε από το σπίτι χωρίς να τηλεφωνήσετε, ή σας παρακαλώ μην μπαίνετε έτσι απλά, χτυπήστε το κουδούνι, κάτι τόσο μικρό δηλαδή, θα το ερμηνεύσουν μέσω των συναισθημάτων τους και θα νιώσουν ότι δεν τους σέβεστε κι ότι μάλλον τους μισείτε για να τους βάζετε τέτοιου είδους όρια. Κι έτσι λένε: “Δεν μ’ αγαπάς πια. Δεν σέβεσαι πια τον πατέρα σου”. “Μα εγώ απλώς σου ζήτησα να μου τηλεφωνείς πριν έρθεις”, τους λες. Αλλά όλα για εκείνους βασίζονται στο πώς τους κάνεις να αισθάνονται. Αυτό είναι η πραγματικότητα για εκείνους. Οπότε, όταν προσπαθείς να τους αντιμετωπίσεις, είναι πολύ δύσκολο, γιατί δεν έχουν την ίδια αντίληψη της πραγματικότητας με εσένα.

Ακούγοντας προσεκτικά την Γκίμπσον, συμπεραίνω ότι ουσιαστικά οι συναισθηματικά ανώριμοι άνθρωποι στήνουν στους γύρω τους μια παγίδα. Υπάρχει διέξοδος; αναρωτιέμαι. Γενικά, είναι πολύ δύσκολο για τους ανθρώπους να παραδεχτούν ότι βρίσκονται παγιδευμένοι σε τέτοιου είδους σχέσεις, αποφαίνεται η ψυχολόγος. Κι ακόμα πιο δύσκολο είναι να παραδεχτούν ότι θέλουν να φύγουν, ότι θέλουν να γίνει με διαφορετικούς όρους, επειδή και τα δύο αυτά πράγματα χαρακτηρίζονται ως κακά, εγωιστικά και σκληρά. “Είσαι τόσο κακός, που θέλεις να φύγεις από την παγίδα μου”: αυτό είναι το μήνυμα του ανώριμου. Οπότε πρέπει κατά κάποιον τρόπο στη θεραπεία, ή στη δουλειά με τον εαυτό σας, να ξεκινήσετε από εκεί. Ίσως η πόρτα της παγίδας να είναι ανοιχτή. Τι θα σήμαινε όμως να βγεις έξω; Θα σήμαινε ότι δεν αγαπάς τους γονείς σου; Ότι είσαι κακός κι απαίσιος; Κανείς δεν θέλει να τον βλέπουν έτσι. Και γι’ αυτό κάποιοι επιλέγουν να διατηρήσουν τον εαυτό τους στη σχέση με τους όρους που βάζει το συναισθηματικά ανώριμο άτομο, ώστε να νιώσουν ηθικά καλά με τον εαυτό τους. Αυτό είναι τρομερά ισχυρό, ειδικά για τα ευαίσθητα, οξυδερκή και συμπονετικά παιδιά, τα οποία θέλουν να είναι καλά. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Μια τέτοια ανατροφοδότηση δημιουργεί ένα είδος συναισθηματικού καταναγκασμού. Οι γονείς αυτοί γίνονται επικριτικοί, κατηγορούν, πληγώνουν, προσβάλλουν και κάνουν τους άλλους να νιώθουν ένοχοι, να νιώθουν ντροπή. Τους τρομάζουν και τους κάνουν να νιώθουν ότι απειλούνται και καταλήγουν να αυτοαμφισβητούνται: τώρα δεν ξέρω αν είναι καλή ιδέα να βγω από αυτή την παγίδα.

Φεύγονταςαπό το κλουβί

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι κάποιος αποφασίζει ότι δεν θέλει πια να ζει έτσι, πρακτικά τι μπορεί να κάνει; Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει είναι να συνειδητοποιήσει ότι βρίσκεται στην παγίδα του συναισθηματικού τους εξαναγκασμού. Ο εξαναγκασμός είναι τα κάγκελα της παγίδας. Όταν παίρνετε τον συναισθηματικά ανώριμο στα σοβαρά, συμφωνείτε να βρίσκεστε στην παγίδα του. Αν καταλάβετε όμως τι κάνει, ξαφνικά τα κάγκελα δεν είναι τόσο στιβαρά. Σκέφτεστε ότι δεν είναι πραγματικά δίκαιο όλο αυτό ή ότι ίσως να μην κάνατε εσείς κάτι λάθος. Μόλις αρχίσετε να αμφιβάλλετε για την κατασκευή του κλουβιού αντί να αμφιβάλλετε για τον εαυτό σας, τότε βρίσκεστε στον δρόμο προς την έξοδο από το κλουβί.

Θα χρειαστεί να καταβληθεί κι ένα τίμημα, ωστόσο, προσθέτω. Βεβαίως. Το συναισθηματικά ανώριμο άτομο θα προσβληθεί ή θα αναστατωθεί, επειδή είναι ευτυχισμένο μόνο αν κάνετε εκατό τοις εκατό αυτό που θέλει. Είναι ακριβώς όπως ένα τετράχρονο παιδί. Όλα είναι υπέροχα, μέχρι να του πείτε όχι. Τότε είναι σαν να το έχετε πληγώσει κατάφορα με την αναλγησία σας. Μόλις αρχίσετε να μην παίρνετε τόσο σοβαρά την ανώριμη συμπεριφορά, έχετε την ευκαιρία να θέσετε στον εαυτό σας το πιο σημαντικό ερώτημα: ποιο είναι το αποτέλεσμα που θέλω; Και τότε θα κινηθείτε προς αυτή την κατεύθυνση. Και αν θέλετε, μπορείτε να ρωτήσετε τον εαυτό σας: Είναι αυτό πραγματικά κακό; Είμαι εγωιστής;. Η απάντηση είναι όχι, επειδή απλώς θέλετε να περάσετε τις διακοπές με τη δική σας οικογένεια. Δεν θέλετε να πάτε στο σπίτι του γονιού σας.

Λίντσεϊ Γκίμπσον, Αμερικανίδα ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέας.© Παρέχεται από: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Η Γκίμπσον λέει ότι πρέπει να επαναλάβουμε την επιθυμία μας και να αντέξουμε στη συναισθηματική πίεση που θα μας ασκηθεί. Και αν το κάνεις αυτό, έχεις την ευκαιρία να απελευθερωθείς, να γίνεις ένα άτομο. Η έξοδος από το κλουβί είναι ψυχολογική εξατομίκευση. Λες ότι θα γίνω ο εαυτός μου. Δεν πρόκειται να μείνω πια σ’ αυτή τη συμφωνία μαζί σου, μέσα στο κλουβί, γιατί με πνίγει κι ελπίζω να με καταλάβεις. Το στοιχείο της επανάληψης είναι πολύ σημαντικό. Όπως ακριβώς πρέπει να πείτε κάτι πολλές φορές σε ένα τετράχρονο παιδί. Δεν το καταλαβαίνουν την πρώτη φορά, επειδή δεν θέλουν να το καταλάβουν. Αλλά τελικά αλλάζει η πραγματικότητα μεταξύ σας. Αν δεν τα παρατήσετε, αν συνεχίσετε να επαναλαμβάνετε τα όριά σας, δεν έχουν καλή απάντηση γι’ αυτό. Μπερδεύονται, ταράζονται, αναστατώνονται ή εκνευρίζονται, αλλά δεν έχουν πραγματικά μια καλή απάντηση.

Τίμα τον πατέρα και τη μητέρα σου

Ίσως το δυσκολότερο εμπόδιο για την απεμπλοκή από τη σχέση με τον ανώριμο ενήλικα, και ιδίως με τον ανώριμο γονιό, είναι οι ενοχές, σχολιάζω. Έχουμε και τη θρησκεία, που βάζει πολύ ψηλά τους γονείς, της επισημαίνω. Πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν την εικόνα της διακοπής της σύνδεσης, η οποία ακούγεται πολύ οριστική, πολύ βίαιη και απορριπτική. Δεν νομίζω ότι επιδιώκουμε αυτό. Νομίζω πως επιδιώκουμε, πρώτα απ’ όλα, την αίσθηση ότι δικαιούμαστε να μη ζούμε σε ένα κλουβί. Αυτή είναι η μεγάλη ιδέα. Δεν είναι ότι δικαιούσαι να αποκοπείς από τους γονείς σου, το οποίο ακούγεται σαν αμαρτία. Το ζητούμενο εδώ είναι: έχω το δικαίωμα να είμαι ο εαυτός μου ως ενήλικας; Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν θέσει στον εαυτό τους αυτό το ερώτημα. Γνωστικά, λένε, φυσικά και έχω το δικαίωμα. Είμαι ενήλικας. Ναι. Αλλά συναισθηματικά δεν είσαι. Ένα μέρος του εαυτού σου εξακολουθεί να τρέφει μεγάλο σεβασμό προς αυτόν τον γονέα, και αυτό δεν αμφισβητείται ποτέ, αυτό είναι κάτι σαν προϋπόθεση του να είσαι καλός άνθρωπος. Οπότε πείτε ό,τι θέλετε σε διανοητικό επίπεδο, αλλά βαθιά μέσα σας νιώθετε ότι είστε καλοί μένοντας στο κλουβί. Αυτό που θέλουμε να κάνουμε με τις συνεδρίες, τα βιβλία, τις συζητήσεις είναι να αρχίσουν οι άνθρωποι να σκέφτονται ότι “ίσως τα άσχημα συναισθήματά μου να μου λένε ότι δεν είναι καλό να βρίσκομαι σ’ αυτό το κλουβί. Ίσως μπορώ να σκεφτώ έξω από το κουτί, κυριολεκτικά”.

Η θρησκεία τώρα. Έχει τις Δέκα Εντολές, που λένε “τίμα τον πατέρα και τη μητέρα σου”. Ένας γνωστός μου επιστήμονας επισήμανε κάποτε ότι η εντολή απαιτεί να τους τιμάς, δεν απαιτεί να τους αγαπάς. Δεν προστάζει συναισθήματα προς αυτούς, γιατί δεν μπορείς να αναγκάσεις τον εαυτό σου να αγαπάει κάποιον που προσπαθεί να σε ελέγξει – δεν ταιριάζει. Φυσικά, δεν θέλετε να κακοποιήσετε λεκτικά ή να φερθείτε άσχημα στους γονείς σας. Δεν θα το θέλατε αυτό για κανέναν. Δεν είναι το ίδιο πράγμα, όμως, το να μισείς τον γονιό σου ή να είσαι σκληρός μαζί του. Έτσι το αισθάνονται μόνο εκείνοι. Αν με ρωτούσατε ποια θα ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία στην ψυχοθεραπεία, θα ήταν να βρουν οι άνθρωποι τον αληθινό τους εαυτό, να βρουν μια σύνδεση με την ατομικότητά τους και να έχουν αυτή την υγιή αίσθηση δικαιώματος που έχουν όλοι οι συναισθηματικά υγιείς άνθρωποι που δεν ζουν σε μια παγίδα.

Πόσο τραγικό είναι να βάζουμε ανθρώπους με τέτοια χαρακτηριστικά σε θέσεις εξουσίας, συνειδητοποιώ. Χρειαζόμαστε επειγόντως συναισθηματικά ώριμους ηγέτες, λέω στην Γκίμπσον. Νομίζω ότι χρειαζόμαστε πιο ώριμους ανθρώπους γενικότερα, μου απαντά. Όσο περισσότεροι άνθρωποι βγαίνουν από την παγίδα και κάνουν παιδιά ή αλληλεπιδρούν με τους ανθρώπους στη δουλειά, ή ψηφίζουν ανθρώπους που έχουν τις ίδιες αξίες, τόσο το καλύτερο. Αυτό είναι που θα αλλάξει τον κόσμο, νομίζω. Αλλά φυσικά, επειδή το συναισθηματικά ανώριμο άτομο έχει ως στόχο τον έλεγχο και την κυριαρχία, θα εργαστεί πολύ σκληρά για να αποκτήσει τον έλεγχο. Σήμερα, δυστυχώς κινούμαστε προς το μοντέλο των ανθρώπων ως σκεπτόμενων μηχανών. Πιστεύουμε ότι όλα θα διορθωθούν με την αλλαγή της σκέψης μας, επειδή αυτό ταιριάζει στο μοντέλο μηχανής-υπολογιστή που κυριαρχεί. Αυτά που συζητάμε όμως είναι πολύ πρωτόγονα, πολύ βαθιά και πολύ συναισθηματικά. Γι’ αυτόν τον λόγο πρέπει να αναγνωρίσουμε την κρίσιμη φύση της συναισθηματικής σύνδεσης, της ανάπτυξης και της εξατομίκευσης.

Επίσκεψη στο δεξί ημισφαίριο

Θέλω να κλείσουμε τη συνομιλία μας με τον ίδιο ενδυναμωτικό χαρακτήρα που διαπερνά τα βιβλία της και της ζητάω να μοιραστεί μαζί μου τις εμπειρίες της από τους ανθρώπους που τελικά ξεφεύγουν από την παγίδα των ανώριμων ανθρώπων. Όλοι οι θεραπευόμενοί μου, όταν ολοκληρώνουν τη θεραπεία τους, χρησιμοποιούν τη λέξη “μεταμόρφωση”, μου αναφέρει. Δεν νιώθουν μόνο καλύτερα ή ότι έμαθαν πολλά. Όχι, νιώθουν σαν να είναι πλέον ένα διαφορετικό άτομο. Κι ο λόγος για τον οποίο νιώθουν διαφορετικοί είναι ότι έχουν έρθει στον εαυτό τους. Αναγνώρισαν ότι δεν χρειαζόταν να ζουν έτσι. Είδαν την παγίδα και βγήκαν έξω απ’ αυτήν, αντιμετωπίζοντας τις ενοχές τους. Τώρα είναι πιο ικανοί να αντιμετωπίζουν τους άλλους ανθρώπους με διεκδικητικό, αλλά όχι επιθετικό τρόπο. Είναι σε θέση να υπερασπίζονται τον εαυτό τους και να επιλύουν προβλήματα πολύ πιο εύκολα. Και το πιο σημαντικό, είναι σε θέση να στρέφονται προς τα μέσα, για να ελέγχουν τις δικές τους διαισθήσεις, τα δικά τους ένστικτα, τα δικά τους συναισθήματα. Όταν μπορείς να το κάνεις αυτό, έχεις πολύ περισσότερη ενέργεια.

Τελικά, μήπως οι γονείς είναι πιο ανώριμοι από τα παιδιά;© Παρέχεται από: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Είμαστε φτιαγμένοι για να μπορούμε να πηγαίνουμε σε ένα μέρος του εγκεφάλου μας, στο δεξί ημισφαίριο, και να αντλούμε σοφία, να έχουμε διαίσθηση και, με όλες αυτές τις εμπειρίες ενσωματωμένες, να μπορούμε να λέμε: “Αυτό δεν μου φαίνεται σωστό, αυτό είναι κακό για σένα”. Ή να λέμε: “Πάμε γι’ άλλα τώρα”. Όταν μπορείτε να διακρίνετε τη διαφορά ανάμεσα σε κάτι που σας δίνει ενέργεια και σε κάτι που σας εξαντλεί, έχετε την ευκαιρία να συνεχίσετε να κινείστε προς τα πράγματα που σας δίνουν ενέργεια. Αυτό είναι το καλύτερο δείγμα για το αν λειτουργεί η θεραπεία ή όχι: αν νιώθετε ότι έχετε περισσότερη ενέργεια, μάλλον ακούτε τον εαυτό σας και βαδίζετε στον σωστό δρόμο. Όταν φτάσετε σ’ αυτό το κρίσιμο σημείο, όπως λέω σε ένα βιβλίο μου, είναι σαν να σπάει ένα μικρό κλαδάκι. Μπορείς σχεδόν να το νιώσεις μέσα σου. Υπάρχει ένα σημείο που οι άνθρωποι το περιγράφουν πολύ ξεκάθαρα. Λένε ότι κάτι μετατοπίστηκε μέσα τους, κάτι έσπασε. Αυτή είναι η στιγμή που βγαίνεις από το κλουβί. Είναι η στιγμή που λες ότι δεν μου αρέσει πια να ξαναμπώ στο κλουβί. Δεν με ενδιαφέρει το κλουβί. Νισάφι.

Το βιβλίο της Λίντσεϊ Γκίμπσον Δυστυχώς δεν διάλεξα τους γονείς μου. Πώς θα ξεπεράσεις τα τραύματα από απόμακρους, εγωκεντρικούς και συναισθηματικά ανώριμους γονείς κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιβίσκος, σε μετάφραση Στέλιου Νιτσάκη.

Το κείμενο περιλαμβάνεται σε έντυπη έκδοση της Καθημερινής.

http://www.msn.com/el-gr/news/other/τελικά-μήπως-οι-γονείς-είναι-πιο-ανώριμοι-από-τα-παιδιά/ar-BB1lMiwa?ocid=msedgdhp&pc=ASTS&cvid=485ff24364254f2c8b1463e07b09cc36&ei=44

Ποιους θεσμούς εμπιστεύονται περισσότερο οι Ελληνες

Σε μια σειρά από ερωτήματα για το τι πιστεύουν οι Έλληνες γύρω από διάφορα ζητήματα, όπως το δημογραφικό, η τεχνητή νοημοσύνη, η οικονομία, η εργασία κ.α., προχώρησε η έρευνα της διαΝΕΟσις που πραγματοποιήθηκε από τις 8 έως τις 15 Απριλίου σε συνεργασία με την Metron Analysis.

Τι πιστεύουν οι Έλληνες για μια σειρά από σημαντικά ζητήματα σήμερα; Τι θεωρούν ότι απειλεί το μέλλον της χώρας και του κόσμου; Ποιες είναι οι απόψεις τους για την κλιματική αλλαγή και πόσο εμπιστεύονται τους θεσμούς; Βλέπουν την τεχνητή νοημοσύνη θετικά ή αρνητικά; Τι πιστεύουν για την οικονομία, την παιδεία, την Ευρώπη και τις πολεμικές συγκρούσεις στην ευρύτερη περιοχή; Ποιες είναι οι συνήθειες της καθημερινής ζωής τους;

Το “Τι Πιστεύουν Οι Έλληνες – 2024” δημοσιεύεται σε τρία μέρη. Το πρώτο μέρος, το οποίο δημοσίευσε η διαΝΕΟσις.

Εμπιστοσύνη στους θεσμούς

Οι 5 θεσμοί που εμπιστεύονται περισσότερο οι Έλληνες (μέσος όρος, σε κλίμακα 1-5)

• Οικογένεια 4,3
• Ένοπλες Δυνάμεις 3,7
• Επιστήμονες & τεχνοκράτες 3,3
• Αστυνομία 2,9
• Εκκλησία 2,7

Οι 6 θεσμοί που εμπιστεύονται λιγότερο οι Έλληνες

• Εργοδοτικές οργανώσεις 2,1
• Τραπεζικό σύστημα 2,1
• ΜΚΟ 1,9
• Πολιτικά κόμματα 1,9
• Συνδικαλιστικές οργανώσεις 1,9
• ΜΜΕ 1,9

Ιδιαίτερη αξία έχει η απάντηση στο δημογραφικό όπου 8 στους 10 δηλώνει πως δεν κάνει παιδιά λόγω οικονομικής δυσκολίας και ανασφάλειας.

Σοκαριστικό είναι επίσης πως προκύπτει από την έρευνα ότι ένας στους 3 έχει παρενοχληθεί σεξουαλικά.

Τι έδειξε η έρευνα

• Για την κλιματική αλλαγή τα συμπεράσματα της έρευνας έδειξαν πως έρχεται:
• 3η σε αναφορές ως απειλή για το μέλλον της Ελλάδας, μετά την οικονομία και το δημογραφικό
• 1η σε αναφορές ως απειλή για το μέλλον του πλανήτη
• Μόνο 1 στους 10 (11%) θεωρεί ότι η κλιματική αλλαγή δεν θα έχει επίδραση στη ζωή του

• Στην άποψη που έχουν οι Ελληνες για την κλιματική αλλαγή:
• 9 στους 10 θεωρούν ότι χρειάζεται νέο και πιο αυστηρό πλαίσιο για την αντιμετώπισή της
• 7 στους 10 πιστεύουν ότι απειλεί τη ζωή και την περιουσία τους
• 1 στους 2 πιστεύει ότι είναι εφεύρημα των πλούσιων χωρών σε βάρος των φτωχών
• 1 στους 4 πιστεύει ότι είναι ένα άλυτο πρόβλημα

• Τι δηλώνουν ότι κάνουν οι Έλληνες για την κλιματική αλλαγή;
• 93,3% χρησιμοποιούν λαμπτήρες εξοικονόμησης ενέργειας
• 92,2% ανακυκλώνουν
• 84,3% έχουν περιορίσει τη χρήση του πλαστικού
• 65,5% έχουν περιορίσει τη χρήση του νερού
• 61% χρησιμοποιούν λιγότερο το αυτοκίνητο
• 53,7% έχουν ελαττώσει την κατανάλωση κρέατος
• 44,7% συμμετέχουν σε καθαρισμούς ακτών και αναδασώσεις

Στον τομέα «Τεχνολογία και τεχνητή νοημοσύνη».
Το 51% λέει πως έχει αρνητικά συναισθήματα για την τεχνητή νοημοσύνη και το 39% θετικά.
Στο ερώτημα «ποιους τομείς της ζωής μας θα επηρεάσει το ΑΙ», απάντησαν ως εξής:

Θετικά

• 62,4% την υγεία
• 58,5% τη διαχείριση του χρόνου μου
• 46,5% την ελληνική οικονομία
• 44,5% τις επιλογές ψυχαγωγίας

Αρνητικά:

• 69,7% την αγορά εργασίας
• 53,6% την κοινωνία
• 46% τη δουλειά μου

Οι πιο απαισιόδοξοι για τις επιπτώσεις της τεχνητής νοημοσύνης στην αγορά εργασίας

• 76,4% οι 40-54 ετών
• 75,2% οι 55-64 ετών
• 72,2% οι γυναίκες

Σχέση με τη θρησκεία

• 79,9% δηλώνουν ότι πιστεύουν στον Θεό, ενώ 18,9% δηλώνουν ότι δεν πιστεύουν
• 76,4% δηλώνουν ότι κάνουν την προσευχή τους, όταν οι ίδιοι ή μέλη της οικογένειάς τους ασθενούν
• 82,9% δηλώνουν ότι μιλούν ανοιχτά για την πίστη τους στους άλλους

Δικαιώματα και κοινωνία

• 1 στους 3 Έλληνες δηλώνει ότι έχει παρενοχληθεί σεξουαλικά
• 37,5% των γυναίκών
• 20,7% των ανδρών
• 42,6% θεωρούν ότι αυξάνονται τα περιστατικά βίας κατά των γυναικών
• 56,3% θεωρούν ότι αντίστοιχα περιστατικά συνέβαιναν και παλιότερα αλλά τώρα είναι περισσότερο ορατά

Σχέση γυναίκας – εργασίας

• 9 στους 10 πιστεύουν ότι η μητέρα και ο πατέρας έχουν τις ίδιες ευθύνες για την ανατροφή των παιδιών
• 9 στους 10 πιστεύουν ότι οι γυναίκες πρέπει να διευκολύνονται, ώστε να μπορούν να εργαστούν
• 8 στους 10 πιστεύουν ότι η απασχόληση στο σπίτι έχει την ίδια αξία με την επαγγελματική απασχόληση
• 6 στους 10 πιστεύουν ότι δεν υπάρχουν γυναικεία και ανδρικά επαγγέλματα
• 1 στους 10 πιστεύει ότι οι γυναίκες δεν είναι τόσο αφοσιωμένες και αποδοτικές στην εργασία τους

Ομόφυλα ζευγάρια

• 60% δηλώνουν υπέρ των γάμων μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών
• 35,8% συμφωνούν με την τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια
• 61,4% συμφωνούν με τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου

Νέοι και δημογραφικό

Τα σημαντικότερα προβλήματα των νέων:

• 41% οι χαμηλές αποδοχές
• 40% η ανεργία
• 36% η αβεβαιότητα ως προς το επαγγελματικό και ασφαλιστικό μέλλον
• 13% η εύρεση προσιτής στέγης

Γιατί οι Έλληνες αναβάλλουν ή αποφεύγουν να κάνουν παιδί;

• 80,2% λόγω οικονομικής δυσκολίας και ανασφάλειας
• 29,4% λόγω έλλειψης σχετικών υποδομών (π.χ. βρεφονηπιακοί σταθμοί)
• 25% δυσκολεύονται να συνδυάσουν μητρότητα και επαγγελματική ζωή
• 24,4% φοβούνται σε τι κόσμο θα μεγαλώσoυν ένα παιδί
• 23,7% γιατί τα ζευγάρια σήμερα έχουν άλλες προτεραιότητες
• Πόσα παιδιά δηλώνουν ότι έχουν; 1,4 παιδιά (Μέση τιμή)
• Πόσα παιδιά δηλώνουν ότι θα ήθελαν να κάνουν; 2,6 παιδιά

TPE2024_Part_AΛήψη

TPE2024_Part_AΛήψη

erevnaΛήψη

Τα μεγέθη των γυναικείων γλουτών στον κόσμο – Ποια χώρα έχει τη μεγαλύτερη περιφέρεια, πού βρίσκεται η Ελλάδα

Το μέγεθος του ισχίου μπορεί να ποικίλλει σημαντικά ανάλογα με παράγοντες όπως η ηλικία, η εθνικότητα και η γεωγραφική τοποθεσία, σύμφωνα με την έρευνα

Μια νέα έρευνα ανέλυσε ποιες γυναίκες, ανά εθνικότητα, διαθέτουν κατά μέσο όρο είτε τα πιο φαρδιά είτε τα πιο στενά ισχία. Πολλοί θα περίμεναν στην πρώτη 10άδα να βρίσκονται αρκετές χώρες της λατινικής Αμερικής, ωστόσο οι Λατίνες φαίνεται πως φοράνε πιο στενά παντελόνια.

Σύμφωνα με το «Gitnux» έναν ιστότοπο σχετικά με τις πιο πρόσφατες τάσεις της αγοράς, στατιστικά και επιχειρηματικά δεδομένα στην κορυφή της λίστας βρίσκονται οι γυναίκες από τη Νότια Αφρική.

Όπως αναφέρει η έρευνα οι Νοτιοαφρικάνες κατά μέσο όρο έχουν περίμετρο περιφέρειας γλουτών 105,9 εκατοστά, δηλαδή οι περισσότερες γυναίκες στη χώρα φοράνε παντελόνια νούμερο 40.

Ακολουθεί η Αργεντινή με τις γυναίκες να φορούν επίσης «Large» νούμερο με περιφέρεια 104,1 εκατοστά και μετά ακολουθούν οι Σουηδέζες με 103,9 περίμετρο γλουτών.

Οι Ελληνίδες βρίσκονται στην 4η θέση με αναλογίες 103,4 εκατοστά, ενώ την πρώτη πεντάδα συμπληρώνει η Γερμανία με 103,1 εκ.

Παρόλο που οι ΗΠΑ θα φάνταζαν πρωταθλήτριες με την Κιμ Καρντάσιαν να φοράει το στέμμα, εν τέλει οι Αμερικανίδες δεν έχουν μπει ούτε στο Top 10 της λίστα των γλουτών, καθώς έρχονται ενδέκατες με περιφέρεια 102,1 εκ., σύμφωνα με ερευνητές αγοράς στο «Gitnux».

Το μέγεθος του ισχίου μπορεί να ποικίλλει

«Έχουμε μάθει ότι το μέγεθος του ισχίου μπορεί να ποικίλλει σημαντικά ανάλογα με παράγοντες όπως η ηλικία, η εθνικότητα και η γεωγραφική τοποθεσία», έγραψαν οι ερευνητές.

Η Νότια Κορέα κέρδιζε Ιαπωνία και Κίνα σε μέγεθος οπισθίων, ενώ στην 16η θέση βρίσκεται η Ινδία με τις περισσότερες γυναίκες να φοράνε XS, δηλαδή 34 νούμερο παντελονιού με την ευρωπαϊκή μέτρηση.

Γυναικεία μεγέθη γλουτών ανά εθνικότητα

Νότια Αφρική, 105,9 εκατοστά

Αργεντινή, 104,1 εκατοστά
Σουηδία, 103,9 εκατοστά
Ελλάδα, 103,4 εκατοστά
Γερμανία, 103,1 εκατοστά
Ρωσία και Ιταλία, και οι δύο 102,9 εκ.
Αυστραλία, 102,8 εκ.
Ολλανδία, 102,4 εκ.
Καναδάς, 102,3 εκ.
Γαλλία, 102,2 εκ.
ΗΠΑ, 102,1 εκ.
Νιγηρία, 97,9 εκ.
Νότια Κορέα, 96,5 εκ.
Ιαπωνία, 96 εκ.
Κίνα, 94,9 εκ.
Ινδία, 91,6 εκ

πηγη

http://www.parapolitika.gr/lifestyle/article/1377473/ta-megethi-ton-gunaikeion-glouton-ston-kosmo-poia-hora-ehei-ti-megaluteri-perifereia-pou-vrisketai-i-ellada/

Εντυπωσιακό βίντεο: Το Ντουμπάι καταπολεμά τον καύσωνα με τεχνητή βροχή – Πώς λειτουργεί το cloud-seeding

Εντυπωσιακό βίντεο: Το Ντουμπάι καταπολεμά τον καύσωνα με τεχνητή βροχή – Πώς λειτουργεί το cloud-seeding© Παρέχεται από: enikos.gr

Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα χρησιμοποίησαν μια μορφή «τεχνητής βροχής» για να αυξήσουν τις βροχοπτώσεις ενώ στη χώρα επικρατούσαν πολύ υψηλές θερμοκρασίες. Πλάνα από τη χώρα του Κόλπου φαίνεται να δείχνουν τα αποτελέσματα αυτής της διαδικασίας, καθώς η βροχή πέφτει πάνω σε ουρανοξύστες και αυτοκινητόδρομους.

Τα ΗΑΕ έχουν σε μεγάλο βαθμό ξηρό κλίμα με πολύ λίγες ετήσιες βροχοπτώσεις και καυτές θερμοκρασίες, οι οποίες συχνά αγγίζουν τους 40 βαθμούς Κελσίου, ενώ το 2023 έφτασαν ακόμη και τους 50 βαθμούς Κελσίου.

Οι δύο μεγαλύτερες πόλεις, το Ντουμπάι και το Άμπου Ντάμπι, βρίσκονται και οι δύο στις ακτές του Περσικού Κόλπου, παρέχοντας κάποια ανακούφιση στους κατοίκους τους. Αλλά η κυβέρνηση των ΗΑΕ έχει λάβει συναρπαστικά μέτρα για να συμβάλει στην αύξηση των βροχοπτώσεων στο ξηρό κλίμα της χώρας.

Πρόκειται για το κυβερνητικό πρόγραμμα cloud-seeding (τεχνητή βροχή), το οποίο ξεκίνησε σε μια προσπάθεια να αντιμετωπιστούν οι ανησυχίες γύρω από την ασφάλεια του νερού στη χώρα.

Πώς ακριβώς λειτουργεί το cloud-seeding (τεχνητή βροχή)

Σε αντίθεση με ορισμένες ερμηνείες, αυτή η διαδικασία δεν δημιουργεί σύννεφα από το πουθενά. Πρέπει να υπάρχουν ήδη κάποια σύννεφα για να λειτουργήσει η τεχνική, και ακόμη και τώρα βρίσκεται ακόμη σε πολύ μεγάλο βαθμό σε εξέλιξη.

Τυπικά, η διαδικασία περιλαμβάνει τη ρίψη φωτοβολίδων αλατιού καθώς και άλλων μικρών ορυκτών σε προϋπάρχοντα σύννεφα. Το πρόγραμμα cloud-seeding των ΗΑΕ ξεκίνησε αρχικά τη δεκαετία του 1990 και έκτοτε περιλαμβάνει συνεργασίες με τη NASA και το Εθνικό Κέντρο Ατμοσφαιρικών Ερευνών στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το Εθνικό Κέντρο Μετεωρολογίας των ΗΑΕ βρίσκεται στην πρώτη γραμμή αυτής της έρευνας. Το 2022, η χώρα πραγματοποίησε περίπου 311 αποστολές cloud-seeding, οι οποίες αντιστοιχούν σε σχεδόν 1.000 ώρες πτήσης.

Η πρώην υπουργός Κλιματικής Αλλαγής και Περιβάλλοντος των ΗΑΕ, Mariam Almheiri τόνισε τη σημασία του έργου.

«Ενώ ο άμεσος στόχος της ενίσχυσης της βροχής είναι η αύξηση των βροχοπτώσεων, ο εμπλουτισμός των υπόγειων υδάτων και η ενισχυμένη παροχή γλυκού νερού, δεν πρέπει να ξεχνάμε τις ευρύτερες και εκτεταμένες επιπτώσεις της βροχής στην ασφάλεια του νερού και των τροφίμων, καθώς και στον τουρισμό και τη συγκράτηση των καιρικών συνθηκών» δήλωσε στο The National.

«Αυτός είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο η ενίσχυση της βροχής αποτελεί έναν από τους επτά πυλώνες της στρατηγικής καινοτομίας των ΗΑΕ όσον αφορά την έρευνα, τη συνεχή καινοτομία και την πολύπλοκη επιστήμη της τροποποίησης του καιρού» συνέχισε.

Ελπίζεται επίσης ότι η αύξηση των βροχοπτώσεων θα συμβάλει στον μετριασμό των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής καθώς και στη δημιουργία ενός καλύτερου περιβάλλοντος για την υποστήριξη της τουριστικής βιομηχανίας των ΗΑΕ.

πηγη

http://www.msn.com/el-gr/news/other/εντυπωσιακό-βίντεο-το-ντουμπάι-καταπολεμά-τον-καύσωνα-με-τεχνητή-βροχή-πώς-λειτουργεί-το-cloud-seeding/ar-BB1lorJs?ocid=msedgdhp&pc=ASTS&cvid=b50f9d8bf5f94921baa0c8290260bb0a&ei=55

Όλοι οι κοινοί «εχθροί» οδηγούν στην Παγκόσμια Κυβέρνηση

Οι εξουσίες, χρησιμοποιώντας ως όπλο χειραγώγησης τον φόβο, ωθούν τους ανθρώπους σε μια ψυχολογική κατάσταση κατατρομοκράτησης

Της Νεκταρίας Τσολάκου

Στην αρχαία Ρώμη υπήρχε η ρήση «όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη». Ο λόγος ήταν ότι οι ρωμαϊκοί δρόμοι είχαν κατασκευαστεί ίσιοι και ακτινωτά, ούτως ώστε να οδηγούν στο ισχυρό αστικό κέντρο της αυτοκρατορίας, δηλαδή τη Ρώμη.

Στη σύγχρονη εποχή και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια μετά το ξέσπασμα της πανδημίας θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη ρήση για να δείξουμε ότι κάθε παγκόσμια απειλή που μας παρουσιάζεται υπό τη μορφή ενός κοινού «εχθρού» έχει ως απώτερο στόχο τη δημιουργία μιας παγκόσμιας κυβέρνησης. Δεν είναι τυχαίο που κατά διαστήματα γίνεται λόγος για διάφορες κρίσεις ή «αόρατους εχθρούς» που απειλούν ολόκληρη την υφήλιο και γι’ αυτόν τον λόγο κρίνεται απαραίτητο να ληφθούν αυστηρά και ελευθεροκτόνα μέτρα προκειμένου να καταπολεμηθούν.

Ας μη λησμονούμε όμως και τις δηλώσεις Ελλήνων πολιτικών, όπως αυτή που έγινε προσφάτως στο συνέδριο του ΟΗΕ από τον υπουργό Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτη, ο οποίος μίλησε για την αναγκαιότητα δημιουργίας μιας παγκόσμιας κυβέρνησης. Φυσικά τέτοιες δηλώσεις έχουν ειπωθεί και κατά το παρελθόν από πολλές σημαντικές προσωπικότητες, εγχώριες και μη, που έχουν ταχθεί ανοιχτά υπέρ μιας τέτοιας «λύσης».

Ο Άλντους Χάξλεϊ με αφορμή το βιβλίο «Διαλέξεις για την ανθρώπινη κατάσταση» έδωσε στις 20 Απριλίου 1959 μια διάλεξη, αναφερόμενος στο μέλλον του κόσμου, δηλώνοντας τα εξής: «Θα ήταν ίσως δυνατόν, με την κατάλληλη εκπαίδευση και προπαγάνδα, να διαδώσουμε την ακόλουθη άποψη, πως αυτούς που θεωρούμε “απαλόλαλους ειρηνικούς καιρούς” (Σ.τ.Μ: Σαίξπηρ, Βασιλιάς Ριχάρδος ο Γ’, Πράξη A’, Σκηνή 1, μτφ.: Βασίλης Ρώτας) στην πραγματικότητα δεν είναι «απαλόλαλοι ειρηνικοί καιροί», αλλά ότι πάνω μας επικρέμεται διαρκώς μια σοβαρή απειλή, και έχει τεράστια σημασία για το δικό μας συμφέρον να ενωθούμε για να την εξουδετερώσουμε. Πρόκειται μάλλον για μια εικασία με αμυδρές ελπίδες πραγμάτωσής της. Ένα τέτοιο επιχείρημα όμως είναι δυνατόν τελικά να πείσει τους ανθρώπους να ενωθούν και να σχηματίσουν μια κοινή διακυβέρνηση υπό την αιγίδα του νόμου» (Άλντους Χάξλεϊ, «Διαλέξεις για την ανθρώπινη κατάσταση», εκδ. Αρσενίδη, μτφ. Αργύρης Παπασυριόπουλος, σελ. 158).

Όπως μπορούμε να αντιληφθούμε, αυτό που με απλά λόγια προτείνει ο Χάξλεϊ είναι ότι ακόμα κι όταν επικρατεί ειρήνη στον κόσμο, οι άνθρωποι θα πρέπει να πιστεύουν διαρκώς πως απειλούνται από κάποιον κοινό «εχθρό», ούτως ώστε αυτό να βοηθήσει στον σχηματισμό μιας παγκόσμιας κυβέρνησης! Δεν είναι όμως μόνο ο Χάξλεϊ που ονειρευόταν κάτι τέτοιο, αλλά και πολλοί άλλοι συγγραφείς και διανοούμενοι της εποχής, όπως οι Χ. Τζ. Γουέλς, Μπέρτραντ Ράσελ και Τζ. Όργουελ. Μάλιστα, ο Μπέρτραντ Ράσελ, ένας από τους διαπρύσιους υποστηρικτές της παγκόσμιας κυβέρνησης, έφτασε στο σημείο να προτείνει το εξής:

«Είναι φανερό, πιστεύω, ότι η αμοιβαία καχυποψία ανάμεσα στη Ρωσία και τη Δύση κάνει μάταιη την ελπίδα για οποιαδήποτε ειλικρινή συμφωνία στο εγγύς μέλλον. Κάθε δήθεν παγκόσμια αρχή, στην οποία θα υποτάσσονται και οι δυο πλευρές, θα ήταν φενάκη, όπως ο ΟΗΕ. Σκεφτείτε πόσες δυσκολίες συνάντησε το πολύ λιγότερο φιλόδοξο σχέδιο ελέγχου της ατομικής ενέργειας, στο οποίο η Ρωσία θα συγκατατεθεί μόνο αν ο έλεγχος τήρησης της συμφωνίας εξαρτηθεί από το veto της, πράγμα που κάνει το όλο σχήμα μια φάρσα. Πρέπει να παραδεχθούμε, νομίζω, ότι μια παγκόσμια κυβέρνηση θα χρειαστεί να επιβληθεί με τη βία» (Μπέρτραντ Ράσσελ, «Αντιδημοφιλή δοκίμια», εκδ. Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος., μτφ. Μανώλης Κορνήλιος, σελ. 47).

Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, αντιλαμβανόμαστε ότι πολλά από τα αφηγήματα που προπαγανδίζονται σήμερα σχετικά με τους «εχθρούς» που απειλούν ολόκληρη την ανθρωπότητα δεν είναι κάτι καινούργιο, αλλά κάτι που συνέβαινε και στο παρελθόν αποτελώντας μέρος ενός σχεδίου που φαίνεται να εξυφαίνεται εδώ και πολλές δεκαετίες. Συνεπώς οι εξουσίες, χρησιμοποιώντας ως όπλο χειραγώγησης τον φόβο, ωθούν τους ανθρώπους σε μια ψυχολογική κατάσταση κατατρομοκράτησης, οι οποίοι με τη σειρά τους είναι διατεθειμένοι να βάλουν σε δεύτερη μοίρα ελευθερίες, αξίες, αξιοπρέπεια, ακόμα και θρησκευτικές πεποιθήσεις, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον κοινό «εχθρό» που απειλεί τη ζωή τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η ίδια η ζωή να βιώνεται ως μια κατάσταση διαρκούς αγωνίας και η κατάσταση εξαίρεσης να μετατρέπεται σταδιακά σε μια κατάσταση κανονικότητας.

Σε αυτό το σημείο είναι σημαντικό να αναφερθούμε στα λόγια του Ιταλού φιλοσόφου Τζόρτζιο Αγκάμπεν, ο οποίος, με αφορμή τα γεγονότα που έλαβαν μέρος κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορονοϊού, αναδεικνύει το θέμα «Πόλεμος και Ειρήνη», λέγοντας τα εξής σημαντικά:

«Είναι ανάγκη να λάβουμε σοβαρά υπόψη μας τη θέση που επαναλαμβάνεται πολλές φορές από τις κυβερνήσεις, σύμφωνα με την οποία η ανθρωπότητα και κάθε έθνος βρίσκονται σε κατάσταση πολέμου. Είναι αυτονόητο ότι μια τέτοια θέση χρησιμεύει για να νομιμοποιήσει την κατάσταση της εξαίρεσης με τους δραστικούς περιορισμούς της στην ελεύθερη κυκλοφορία και τις παράλογες εκφράσεις, όπως “απαγόρευση της κυκλοφορίας”, η οποία, διαφορετικά, δύσκολα θα μπορούσε να δικαιολογηθεί. Ο δεσμός που συνδέει τις δυνάμεις της κυβέρνησης και του πολέμου είναι, ωστόσο, πιο βαθύς και εγγενής. Είναι γεγονός ότι ο πόλεμος συνιστά κάτι χωρίς το οποίο δεν θα μπορούσαν να διατηρήσουν την ύπαρξή τους. […] Γι’ αυτό οι δυνάμεις που θέλουν να κυβερνήσουν τον κόσμο πρέπει αργά ή γρήγορα να καταφύγουν σε έναν πόλεμο, χωρίς να έχει σημασία αν αυτός είναι πραγματικός ή προσεκτικά προσομοιωμένος» (Giorgio Agamben, «Πού βρισκόμαστε; Η επιδημία ως πολιτική», εκδ. ΑΛΗΣΤΟΥ ΜΝΗΜΗΣ, 2021, μτφ. Παναγιώτης Καλαμαράς / Τάσος Θεοφιλογιαννάκος, σελ. 149-150).

Επιπροσθέτως, ο Νεοζηλανδός συγγραφέας Μπέρναρντ Μπέκετ μέσα από το μυθιστόρημα φαντασίας «ΓΕΝΕΣΗ» απεικονίζει επιτυχώς αυτή τη διαρκή κατάσταση πολέμου στην οποία περιέρχεται η ανθρωπότητα, η οποία έπειτα από την καταστροφή του κόσμου, λόγω ενός πολυετούς πολέμου και διάφορων ασθενειών, αναγκάζεται να μετοικήσει σε ένα νησί που ονομάζεται Πολιτεία υπό την αιγίδα μιας απολυταρχικής ηγεσίας, με κόστος την ελευθερία των πολιτών. Οι περιγραφές που υπάρχουν μέσα στο βιβλίο ίσως σε κάποιους ξυπνήσουν μνήμες από την περίοδο της πανδημίας που βιώσαμε πριν από λίγα χρόνια. Χαρακτηριστική είναι η παρακάτω περιγραφή:

«Μεγάλωσαν φορώντας μάσκες, με τα μάτια στραμμένα στο απέραντο Υδάτινο Τείχος, ζώντας με τον τρόμο της ημέρας που ο εχθρός θα εμφανιζόταν στον ορίζοντα. Εκείνη την εποχή, κάθε φορά που φυσούσε βοριάς έφερνε μαζί του και τον φόβο για αερομεταφερόμενα μόρια της ασθένειας. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον ήταν κάτι πολύ απλό για την Πολιτεία να διατηρήσει τη δομή της. Ο κόσμος ακολουθούσε πιστά τις διαταγές, επειδή ένιωθε πως όλοι αντιμετώπιζαν μια κοινή απειλή, έναν κοινό εχθρό» (Μπέρναρντ Μπέκετ, «ΓΕΝΕΣΗ», μτφ. Μαλβίνα Αβαγιανού, εκδ. Πατάκη, 2009, σελ. 72).

Σύμφωνα με το μυθιστόρημα, όταν με τα χρόνια ο φόβος των ανθρώπων για την ασθένεια έφθινε και οι πολίτες άρχισαν να κάνουν ερωτήσεις και να αμφισβητούν τις μεθόδους της Πολιτείας, τότε αυτή έπρεπε να παρουσιάσει στον λαό μια νέα απειλή, με σκοπό να αποτρέψει κάθε είδους επανάσταση αλλά και να διατηρήσει την πρωταρχική της ισχύ.

Τέλος, ας μην παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι οι παγκόσμιοι ηγέτες και οι οικονομικές ελίτ είχαν ως φετινό θέμα στο Νταβός, τον Ιανουάριο του 2024, το «Rebuilding Trust», δηλαδή «Ξαναχτίζοντας την εμπιστοσύνη». Βάσει αυτού, ας αναλογιστούμε αν μπορούμε να χτίσουμε σχέσεις εμπιστοσύνης με όσους εκουσίως θέλουν να βρισκόμαστε διαρκώς υπό καθεστώς φόβου εμφανίζοντας κατά καιρούς στο προσκήνιο κοινούς «εχθρούς».

Πηγη

http://www.antinews.gr/52400/kosmos/oloi-oi-koinoi-echthroi-odigoyn-stin-pagkosmia-kyvernisi/

Ο «εχθρός των ανθρώπων» Λαβρέντι Μπέρια, η αιματοβαμμένη δράση και το ταιριαστό τέλος του

Ο Λαβρέντι Μπερία με την κόρη του Στάλιν στα πόδια του. Στο βάθος διακρίνεται ο ηγέτης της ΕΣΣΔ | Wikipedia

Σκοτεινή προσωπικότητα με τα χέρια βουτηγμένα στο αίμα. Μια ημέρα σαν σήμερα, πριν από 125 χρόνια, γεννήθηκε ο Λαβρέντι Μπέρια, ο αρχηγός των μυστικών υπηρεσιών της ΕΣΣΔ επί Στάλιν

έγεται πως στις αρχές της δεκαετίας του 1950, ο Λαβρέντι Μπέρια άλλαξε τη γνώμη του Ιωσήφ Στάλιν όταν ο ηγέτης της ΕΣΣΔ θέλησε να εξαπολύσει μια αιφνιδιαστική επίθεση κατά των Ηνωμένων Πολιτειών, κάτι που, προφανώς, θα οδηγούσε στον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα καλά του Λαβρέντι Μπέρια τελειώνουν κάπου εδώ…

Αν μέχρι και πριν από μερικά χρόνια κάποιος έκανε μια άτυπη δημοσκόπηση στη Ρωσία και ρωτούσε «ποιο ήταν το πιο μισητό πρόσωπο» στα χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης, τότε ο μόνος που θα μπορούσε να κερδίσει – και, μάλιστα, με σχετική άνεση – τον «πατερούλη» Ιωσήφ Στάλιν θα ήταν ο Λαβρέντι Μπέρια. Ο «σφαγέας», ο «απάναθρωπος», ο «δολοφόνος», ο «βιαστής», το «κτήνος», είναι μερικά μόνο από τα «κοσμητικά» επίθετα (από αυτά που μπορούν να γραφτούν, τουλάχιστον) που συνοδεύουν τον διαβόητο αρχηγό των μυστικών υπηρεσιών ο οποίος φρόντισε να βάλει την υπογραφή του σχεδόν σε κάθε εκκαθάριση, σε κάθε δολοπλοκία.

Λέγεται πως ο Στάλιν δεν πέθανε αλλά τον δολοφόνησε ο Μπέρια. Κανείς δεν ξέρει αν αυτό είναι αλήθεια. Αυτό που όλοι ξέρουν, όμως, είναι πως το τέλος του Μπέρια αν και φρικτό ήταν απόλυτα ταιριαστό με την αιματοβαμμένη δράση που είχε όσο ζούσε.

«Ο εχθρός των ανθρώπων»

Ο Λαβρέντι Παύλοβιτς Μπέρια, όπως ήταν το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε μια ημέρα σαν σήμερα, στις 29 Μαρτίου 1899 στην πόλη Μερκεούλι (σήμερα έδαφος της Αμπχαζίας που έχει αποσχιστεί από τη Γεωργία) της τσαρικής Ρωσίας. Καταγόταν από φτωχή οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν αγρότης και η μητέρα του μια απλή, θεοφοβούμενη γυναίκα.

Ο Λαβρέντι Μπέρια σπούδασε στο πανεπιστήμιο του Μπακού (όπου σπούδαζε αρχιτεκτονική) και εκεί, σύμφωνα με τον ίδιο, ήρθε σε επαφή με τους Μπολσεβίκους. Μια άλλη θεωρία λέει πως οργανώθηκε στους Μπολσεβίκους επειδή «πιάστηκε» να συμμετάσχει σε αντικομμουνιστικές ενέργειες και για να γλιτώσει την εκτέλεση άρχισε τις… δολοπλοκίες και κάπως έτσι τη γλίτωσε.

Ότι και να έγινε, το δεδομένο είναι πως μερικούς μήνες μετά ο Λαβρέντι Μπέρια ήταν ήδη στέλεχος της Τσέκα, της μυστικής υπηρεσίας της σοβιετικής αστυνομίας που είχε ως πρώτο μέλημά της την εξόντωση των «αντεπαναστατών».

Ο Μπέρια ήταν από τους ανθρώπους που φρόντιζαν να κάνουν τις σωστές γνωριμίες. Έτσι, βρέθηκε δίπλα στον Γκριγκόρι Ορντζονίκιτζε ο οποίος εκείνη την περίοδο ήταν κάτι σαν το δεξί χέρι του Ιωσήφ Στάλιν. Η ανέλιξη του Μπέρια στην ιεραρχία ήταν αλματώδης καθώς ο Στάλιν εκτιμούσε τα «ταλέντα» του. Για τον λόγο αυτό, άλλωστε, τον είχε δίπλα του όταν το 1924 αποφάσισε να «καθαρίσει» τη Γεωργία από τους αντικομμουνιστές.

Από ένα σημείο και έπειτα η δράση του Μπέρια ήταν εντυπωσιακή. Εκλέχθηκε ΓΓ του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γεωργίας, ανέλαβε την ενσωμάτωση στην ΕΣΣΔ όλων των δημοκρατιών της Υπερκαυκασίας, διέλυσε οποιοδήποτε κατασκοπευτικό δίκτυο βρέθηκε στον διάβα του, οργάνωσε τις εκκαθαρίσεις (όχι πάντα αναίμακτες) στο εσωτερικό των μυστικών υπηρεσιών, ανέλαβε το υπουργείο Εσωτερικών, οργάνωσε το τεράστιο δίκτυο των σοβιετικών στρατοπέδων καταναγκαστικής εργασίας (των περίφημων Γκούλαγκ).

Στην αρχή ο Λαβρέντι Μπέρια, πράγματι ήταν κατά της βίας. Φρόντιζε οι παρεμβάσεις του, όσο σκληρές και αν ήταν, να είναι το δυνατόν λιγότερο βίαιες. Αυτό το (σύντομο) κεφάλαιο της προσωπικής του ιστορίας, ωστόσο, τελείωσε γρήγορα. Τη διετία του «Μεγάλου Τρόμου» (1936-1938), ο Ιωσήφ Στάλιν προχωρά σε αδιανόητα βίαιες εκκαθαρίσεις όλων όσοι είναι αντίθετοι με το καθεστώς: από πρώην τσαρικούς μέχρι αναρχικούς. Πρώτο «βιολί» σε αυτές τις εκκαθαρίσεις ήταν φυσικά ο Μπέρια ως «επιβλέπων» της μυστικής αστυνομίας της ΕΣΣΔ, της NKVD (προάγγελος της KGB).

Με το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Λαβρέντι Μπέρια ήταν αρχηγός της NKVD, είχε τον βαθμό του Στρατάρχη και από τα χέρια του περνούσαν σχεδόν τα πάντα. Από την οργάνωση αντάρτικων ομάδων που χτυπούσαν τους Ναζί, μέσα στις γραμμές τους, δίχως κανένα έλεος, μέχρι και την εκτέλεση χιλιάδων σοβιετικών που αρνούνταν να πάνε να πολεμήσουν στο μέτωπο. Έργο του Λαβρέντι Μπέρια θεωρείται πως είναι και η μεγάλη ανθρωποσφαγή στο δάσους του Κατίν στην Πολωνία.

Τον Φεβρουάριο του 1941 ο Μπέρια ήταν το Νο.2 της Σοβιετικής Ένωσης έχοντας τον (τυπικό) τίτλο του αναπληρωτή πρωθυπουργού της χώρας και ήταν αυτός που επέβλεπε το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας, δίνοντας «λογαριασμό» μόνο στον ίδιο τον Ιωσήφ Στάλιν. Ο «Πατερούλης» τον είχε τόσο δίπλα του που είχε πάει στη Διάσκεψη της Γιάλτας το 1945 έχοντας μαζί του τον Μπέρια. Εκεί, σύμφωνα με τον θρύλο, τον σύστησε στον Φραγκλίνο Ρούσβελτ λέγοντας στον πρόεδρο των ΗΠΑ πως «αυτός είναι ο δικός μας Χίμλερ»! Η σύγκριση με τον αδίστακτο αρχηγό των SS θα ήταν (τουλάχιστον) προσβλητική για οποιονδήποτε άνθρωπο, ωστόσο, ο Μπέρια, χαμήλωσε το βλέμμα… σαν να ντράπηκε, χαμογέλασε και χαιρέτισε τον Ρούσβελτ.

Όταν την 6η Μαρτίου 1953 ο Ιωσήφ Στάλιν πέθανε, ο Μπέρια ήταν ο επικρατέστερος διάδοχός του και μέλη της περιβόητης τριμελούς τρόικας μαζί με τον Γκεόργκι Μαλενκόφ και Βιατσεσλάβ Μολότοφ. Την ίδια χρονιά το περιοδικό «Time» ανακήρυξε τον Λαβρέντι Μπέρια «πρόσωπο της χρονιάς». Τη φωτογραφία του στο εξώφυλλο του περιοδικού τη συνόδευε η λεζάντα «εχθρός των ανθρώπων»!

Το ταιριαστό τέλος ενός σφαγέα

Όταν πέθανε ο «Πατερούλης» εμφάνισε ένα άλλο πρόσωπο. «Αποκαλύφθηκε» ένας άνθρωπος που αγαπούσε τις γυναίκες, τις τέχνες και τον δυτικό τρόπο ζωής. Ο Μπέρια ήταν ο πρώτος που προσπάθησε να δώσει ένα πιο φιλελεύθερο προσωπείο στο σοβιετικό καθεστώς. Κανείς δε γνωρίζει αν είχε στο μυαλό του να κάνει μια πρώτη «αποσταλινοποίηση» σε περίπτωση που αναλάμβανε την ηγεσία της ΕΣΣΔ. Έτσι και αλλιώς οι συνασπισμένοι αντίπαλοί του (Μαλένκοφ, Μολότοφ και Χρουστσόφ), θορυβημένοι από την αλλαγή Μπέρια, φρόντισαν να τον εξοντώσουν, πριν τα πράγματα γίνουν χειρότερα για αυτούς.

Κάπως έτσι μπήκε σε εφαρμογή η συνωμοσία εναντίον του άλλοτε ισχυρού άνδρα της ΕΣΣΔ. Τον Ιούνιο του 1953. Όταν ξέσπασε μια αντικομμουνιστική εξέγερση στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, ο Μπέρια ταξίδεψε ως εκεί για να την καταπνίξει. Πίσω στην ΕΣΣΔ οι εχθροί μελετούσαν τις τελικές λεπτομέρειες.

Στις 26 εκείνου του μήνα το αεροπλάνο με το οποίο επέστρεψε στην ΕΣΣΔ ο Μπέρια, προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο της Μόσχας. Από εκεί με αυτοκίνητο πήγε στο κτίριο, όπου θα συνεδρίαζε η ολομέλεια. Όταν έφτασε εκεί και πήρε τη θέση του, μια ομάδα ενόπλων μπήκε μέσα στην αίθουσα. «Ψηλά τα χέρια», ακούστηκε. Ο θρυλικός σοβιετικός στρατάρχης Ζούκοφ έβαλε το πιστόλι του στο μέτωπο του Μπέρια και ο Μαλενκόφ του είπε: «Πολίτη Μπέρια, είσαι υπό κράτηση». Η αντίστροφή μέτρηση είχε ξεκινήσει και πιθανότατα αυτό το γνώρισε και ο ίδιος ο Λαβρέντι Μπέρια.

Κατηγορήθηκε για κατασκοπία υπέρ 14 (!) χωρών ανάμεσα στις οποίες και η… σοβιετική Γιουγκοσλαβία, για συνεργασία με τους Βρετανούς εις βάρος της ΕΣΣΔ, για αντεπαναστατική δράση, ακόμα και για δηλητηρίαση του Στάλιν. Για να εξασφαλιστεί η καταδίκη του, προστέθηκε επιπλέον η κατηγορία της εσχάτης προδοσίας ως «πράκτορας του ιμπεριαλισμού». Αμέσως καθαιρέθηκε απ’ όλα τα κυβερνητικά και κομματικά αξιώματα που κατείχε.

Τον Δεκέμβριο του 1953 οδηγήθηκε σε, κεκλεισμένων των θυρών, δίκη ενώπιον στρατοδικείο στη Μόσχα. Μετά από μια διαδικασία που ήταν γεμάτη παρατυπίες, ο προεδρεύων του στρατοδικείου, στρατάρχης Ιβάν Κόνιεφ, τον καταδίκασε σε θάνατο. Μάταια ο Μπέρια προσπάθησε να πείσει τους παλαιούς συντρόφους του για την αθωότητά του. Στις 23 Δεκεμβρίου 1953, εκτελέστηκε με μια σφαίρα στο μέτωπο. Λέγεται πως λίγο πριν πεθάνει, παρακαλούσε τους εκτελεστές του, γονυπετής για έλεος.

Το 2000 ο γιος του Μπέρια, Σέργκο Γκεγκεκόρι (το επίθετο Μπέρια του είχε αφαιρεθεί), συνταξιούχος πυρηνικός επιστήμονας, επιχείρησε να «καθαρίσει» το όνομα του πατέρα του και προσέφυγε στη Δικαιοσύνη. Το Ανώτατο Δικαστήριο της Ρωσίας, ωστόσο, αποφάσισε να αφήσει το μητρώο του Μπέρια ως έχει. «Ήταν μια αιματηρή φιγούρα, η συνείδησή του βαρύνεται με τις δολοφονίες χιλιάδων ανθρώπων και δεν μπορεί να υπάρξει συγχώρεση για αυτόν» είπε ανέφερε ο Ανατόλι Ουκόλοφ, ένας από τους δικαστές, ο οποίος, μάλιστα, συμπλήρωσε πως «η Ιστορία οφείλει να αναφέρει τον Λαβρέντι Μπέρια ως σφαγέα».  

πηγη

http://www.reader.gr/san-simera/o-ehthros-ton-anthropon-labrenti-mperia-i-aimatobammeni-drasi-kai-tairiasto-telos-toy

Θριλερ με τον θάνατο πρώην υπαλλήλου της Boeing – Ήταν πληροφοριοδότης κατά της εταιρείας για κατασκευαστικά κενά

Πέπλο μυστηρίου καλύπτει τον θάνατο πρώην υπαλλήλου της Boeing, ο οποίος βρέθηκε νεκρός σε πάρκινγκ ξενοδοχείου μέρες αφότου κατέθεσε σε δίκη ενάντια στην εταιρεία αναφορικά με τα κατασκευαστικά κενά των αεροσκαφών.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ του BBC, πρόκειται για τον Τζον Μπαρνέτ ο οποίος εργαζόταν για την Boeing επί 32 χρόνια, μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 2017.

Ο ιατροδικαστής της κομητείας Τσάρλεστον επιβεβαίωσε το θάνατό του στο BBC τη Δευτέρα με την Boeing να δηλώνει ότι με θλίψη πληροφορήθηκε τον θάνατο του 62χρονου. Η εταιρεία δήλωσε επίσης πως Μπαρνέτ πέθανε από «αυτοτραυματισμό» στις 9 Μαρτίου και ότι η Αστυνομία διεξάγει έρευνα.

Ο 62χρονος από το 2010, εργαζόταν ως υπεύθυνος ποιότητας στο εργοστάσιο του Βόρειου Τσάρλεστον που κατασκεύαζε το 787 Dreamliner, ένα υπερσύγχρονο αεροσκάφος που χρησιμοποιείται κυρίως σε δρομολόγια μεγάλων αποστάσεων.

Τα «κατασκευαστικά» λάθη που είχε αποκαλύψει

Το 2019, ανέφερε στο BBC ότι οι εργαζόμενοι υπό πίεση τοποθετούσαν σκόπιμα υποβαθμισμένα εξαρτήματα στα αεροσκάφη στη γραμμή παραγωγής. Δήλωσε επίσης ότι είχε αποκαλύψει σοβαρά προβλήματα με τα συστήματα οξυγόνου, τα οποία θα μπορούσαν να σημαίνουν ότι μία στις τέσσερις μάσκες αναπνοής δεν θα λειτουργούσε σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Ανέφερε επίσης ότι αμέσως μετά την έναρξη της εργασίας του στη Νότια Καρολίνα είχε αρχίσει να ανησυχεί ότι η πίεση για την κατασκευή νέων αεροσκαφών σήμαινε ότι η διαδικασία συναρμολόγησης ήταν βιαστική και η ασφάλεια είχε τεθεί σε κίνδυνο, κάτι που η εταιρεία αρνήθηκε.

Αργότερα δήλωσε στο BBC ότι οι εργαζόμενοι δεν είχαν ακολουθήσει τις διαδικασίες που αποσκοπούσαν στην παρακολούθηση των εξαρτημάτων μέσα από το εργοστάσιο, επιτρέποντας την εξαφάνιση ελαττωματικών εξαρτημάτων. Είπε ότι σε ορισμένες περιπτώσεις, υποβαθμισμένα εξαρτήματα είχαν αφαιρεθεί ακόμη και από κάδους απορριμμάτων και είχαν τοποθετηθεί σε αεροπλάνα που κατασκευάζονταν για να αποφευχθούν καθυστερήσεις στη γραμμή παραγωγής.

Αποκάλυψε επίσης ότι οι δοκιμές στα συστήματα οξυγόνου έκτακτης ανάγκης που επρόκειτο να τοποθετηθούν στο 787 έδειξαν ποσοστό αποτυχίας 25%, πράγμα που σημαίνει ότι ένα στα τέσσερα θα μπορούσε να αποτύχει να αναπτυχθεί σε μια πραγματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Ο Μπαρνέτ δήλωσε ότι είχε προειδοποιήσει τους διευθυντές για τις ανησυχίες του, αλλά δεν είχε ληφθεί κανένα μέτρο.

Η Boeing αρνήθηκε τους ισχυρισμούς του. Ωστόσο, μια αναθεώρηση του 2017 από τη ρυθμιστική αρχή των ΗΠΑ, την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (FAA), επιβεβαίωσε ορισμένες από τις ανησυχίες του. Διαπίστωσε ότι η θέση τουλάχιστον 53 «μη συμμορφούμενων» εξαρτημάτων στο εργοστάσιο ήταν άγνωστη και ότι θεωρούνταν χαμένα. Η Boeing διατάχθηκε να λάβει διορθωτικά μέτρα.

Διαπίστωσε ότι η θέση τουλάχιστον 53 «μη συμμορφούμενων» εξαρτημάτων στο εργοστάσιο ήταν άγνωστη και ότι θεωρούνταν χαμένα και απαίτησε από την Boeing να λάβει διορθωτικά μέτρα.

Όσον αφορά στο θέμα με τις φιάλες οξυγόνου, η εταιρεία δήλωσε ότι το 2017 είχε «εντοπίσει ορισμένες φιάλες οξυγόνου που είχε παραλάβει από τον προμηθευτή και οι οποίες δεν αναπτύσσονταν σωστά». Αρνήθηκε όμως ότι κάποια από αυτές είχε τοποθετηθεί σε αεροσκάφη.

Μετά τη συνταξιοδότησή του, ξεκίνησε μια μακρόχρονη νομική διαδικασία κατά της εταιρείας. Την κατηγόρησε ότι δυσφήμισε τον χαρακτήρα του και παρεμπόδισε την καριέρα του εξαιτίας των ζητημάτων που επισήμανε – κατηγορίες που απέρριψε η Boeing.

Κατά τη στιγμή του θανάτου του, ο Μπάρνετ βρισκόταν στο Τσάρλεστον για συνεντεύξεις που σχετίζονταν με την υπόθεση αυτή.

Την περασμένη εβδομάδα, έδωσε επίσημη κατάθεση στην οποία δικηγόροι της Boeing του έκαναν ερωτήσεις, πριν εξεταστεί από τον ίδιο του τον δικηγόρο. Ήταν προγραμματισμένο να υποβληθεί σε περαιτέρω ανάκριση το Σάββατο. Όταν δεν εμφανίστηκε, έγιναν έρευνες στο ξενοδοχείο του.

Στη συνέχεια βρέθηκε νεκρός στο φορτηγό του στο πάρκινγκ του ξενοδοχείου. Μιλώντας στο BBC, ο δικηγόρος του χαρακτήρισε τον θάνατό του «τραγικό».

Σε ανακοίνωσή του η Boeing ανέφερε: «Είμαστε θλιμμένοι από το θάνατο του Μπαρνέτ και οι σκέψεις μας είναι με την οικογένεια και τους φίλους του».

Ο θάνατός του έρχεται σε μια εποχή που τα πρότυπα παραγωγής τόσο της Boeing όσο και του βασικού προμηθευτή της Spirit Aerosystems βρίσκονται υπό έντονο έλεγχο.

Αφορμή για το περιστατικό ήταν μια αχρησιμοποίητη πόρτα εξόδου κινδύνου που αποκολλήθηκε από ένα ολοκαίνουργιο Boeing 737 Max λίγο μετά την απογείωση από το Διεθνές Αεροδρόμιο του Πόρτλαντ.

πηγη

http://www.dnews.gr/eidhseis/kosmos/464211/thriler-me-ton-thanato-proin-ypallilou-tis-boeing-itan-pliroforiodotis-kata-tis-etaireias-gia-kataskevastika-kena

Υπάρχουν 12 τύποι ευφυίας- Ποιος είναι ο δικός σας;

Το IQ το γνωρίζεις. Ο δείκτης νοημοσύνης (Intelligence Quotient) ήταν ο πρώτος που μέτρησε προσεγγιστικά την ευφυΐα ενός ατόμου σε διάφορα νοητικά πεδία, σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό.

Από το πρώτο τεστ, του 1905 μέχρι σήμερα έχει αποδειχθεί πως το IQ των ανηλίκων και αυτό των ενηλίκων διαφέρει παρασάγγας.

Έχει φανεί και ότι ο δείκτης αυτός δεν μπορεί να ‘συλλάβει’ επαρκώς το μεγαλείο της ανθρώπινης ύπαρξης.

Τα τεστ IQ δεν περιλαμβάνουν χαρακτηριστικά που είναι σημαντικά, όπως η δημιουργικότητα ή οι συναισθηματικές δεξιότητες, ενώ οι χαμηλές βαθμολογίες δεν αντιπροσωπεύουν πάντα τις πραγματικές πνευματικές ικανότητες.

Κάπως έτσι προέκυψαν ως πρώτες υποκατηγορίες

α) η συναισθηματική νοημοσύνη (Emotional Quotient) που σχετίζεται με το πώς ένα άτομο κατανοεί και ανταποκρίνεται στα δικά του συναισθήματα και αυτά των άλλων,

β) η κοινωνική νοημοσύνη (σχετίζεται με το πώς αλληλεπιδρούμε αποτελεσματικά με άλλους) και

γ) η σεξουαλική νοημοσύνη (είναι η επίγνωση των εννοιών και της πολυπλοκότητας της σεξουαλικότητας).

Μετά, ξημέρωσε η ημέρα που ο Howard Gardner πρόσθεσε άλλους 8 τύπους.

Ο καθηγητής του ερευνητικού κέντρου γνωστικής λειτουργίας και εκπαίδευσης Elisabeth A. Hobbs του Harvard, ο οποίος έγραψε περισσότερα από 30 βιβλία που έχουν μεταφραστεί σε 32 γλώσσες, είναι περισσότερο γνωστός στους εκπαιδευτικούς κύκλους για τη θεωρία του για τις πολλαπλές νοημοσύνη.

Πρότεινε λοιπόν, πως δεν υπάρχει μόνο μια ανθρώπινη νοημοσύνη που μπορεί να αξιολογηθεί από τυπικά ψυχομετρικά όργανα.

Μετά, διεύρυνε τον ορισμό της νοημοσύνης και σκιαγράφησε άλλους 8 τύπους πνευματικών ικανοτήτων, τους οποίους ανέλυσε στο βιβλίο με τίτλο Frames of Mind.

Κάθισε άνετα για να τα απολαύσεις, αφότου διαβάσεις για τα σημάδια που αποδεικνύουν ότι υπάρχουν περισσότεροι από ένας τρόπος να είσαι ευφυής.

ΑΠΛΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΥΦΥΗΣ

α) Απολαμβάνεις τη μοναξιά

Αποσυμπιέζεσαι και ξαναγεμίζεις τις μπαταρίες σου όταν είσαι μόνος/μόνη. Νιώθεις πως ‘συνδέεσαι’ με τα εντός σου. Ότι χρειάζεσαι αυτόν τον χρόνο για να κατανοήσεις όσα ζεις, τι πήγε πού λάθος και πώς δεν θα ξαναπάει.

Σύμφωνα με ευρήματα μελέτης που δημοσιεύτηκε https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/26847844/ το 2016, τα άτομα με μεγαλύτερη ευφυΐα αισθάνονται λιγότερο ικανοποιημένα από τη ζωή όταν περνούν περισσότερο χρόνο σε κοινωνικοποίηση -με φίλους.

Η εσωστρέφεια και η ευφυΐα συνήθως περιλαμβάνουν το να σκέφτεσαι ατελείωτα όλη την ημέρα και άρα νέες ιδέες και λύσεις σε προβλήματα που σε βασανίζουν. Ξέρεις τι ‘λειτουργεί’ για εσένα. Αυτή η αυτογνωσία είναι ένα ακόμα σημάδι ευφυΐας.

β) Έχεις δυνατή αίσθηση του εαυτού σου

Μια καλά ανεπτυγμένη αίσθηση του εαυτού σηματοδοτεί ένα υψηλό επίπεδο νοημοσύνης, καθώς μια ισχυρή ταυτότητα του εαυτού σας σημαίνει συνήθως πως νιώθεις ασφάλεια με αυτό που είσαι, ξέρεις ποιες είναι οι δεξιότητες σου και έχεις την αυτοπεποίθηση να κάνεις επιλογές που αντικατοπτρίζουν τις πεποιθήσεις σου.

Κατά το Healthline https://www.healthline.com/health/signs-of-intelligence#what-is-your-type η αίσθηση του εαυτού συνδέεται με γνωρίσματα και ικανότητες, αξίες ζωής, βασικούς στόχους και επιθυμίες ζωής και άλλα καθοριστικά χαρακτηριστικά.

γ) Είσαι μόνιμα περίεργος/περίεργη

Η περιέργεια, σε όλες τις μορφές της, εμφανίζεται στενά συνδεδεμένη με την ευφυΐα. Το ‘έτσι είναι τα πράγματα’ δεν υπάρχει για εσένα, που πάντα θες να μάθεις το ‘πώς’ και το ‘γιατί’. Το Hack Spirit https://hackspirit.com/10-quirky-habits-that-indicate-a-high-level-of-intelligence/ προσθέτει πως «τα περίεργα άτομα κάνουν πάντα ερωτήσεις, αναζητούν απαντήσεις και εξερευνούν νέες ιδέες.

Έχουν μια ακόρεστη δίψα για γνώση και ποτέ δεν ικανοποιούνται μόνο με το επιφανειακό επίπεδο.

Αυτή η συνεχής αναζήτηση κατανόησης όχι μόνο διευρύνει τη βάση γνώσεων, αλλά και οξύνει τις αναλυτικές τους δεξιότητες.

Διατηρεί το μυαλό τους ενεργό και αφοσιωμένο, προάγοντας συνεχώς την πνευματική ανάπτυξη».

Μελέτη του 2016 αποκάλυψε https://scottbarrykaufman.com/wp-content/uploads/2016/06/Furnham-Cheng-2016.pdf ότι τα παιδιά που είχαν υψηλότερο δείκτη νοημοσύνης στην ηλικία των 11 ετών έτειναν να δείχνουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον προς τις νέες εμπειρίες στην ηλικία των 50 ετών.

δ) Το σώμα σου θυμάται τα πάντα

Μπορεί να μη θυμάσαι πώς γύρισες στο σπίτι από τη δουλειά, το σώμα σου όμως θυμάται το δρόμο που διασχίζεις. Όπως θυμάται πού περπάτησε πριν χρόνια. Ή τα βήματα ενός χορού που σου έδειξαν μια φορά.

Η υψηλή σωματική-κινητική νοημοσύνη μπορεί να μεταφραστεί σε καλύτερη επιδεξιότητα και συντονισμό. Θυμάσαι τα μοτίβα κίνησης και μπορείς να επαναλάβεις, χωρίς μεγάλη προσπάθεια.

Αυτό μπορεί να σε κάνει αρκετά καλό στα αθλήματα και άλλες σωματικές δραστηριότητες, όπως μπορεί να βελτιώσει τις δεξιότητές σου στις μικρές λεπτομέρειες.

ε) Είσαι προσαρμοστικός/προσαρμοστική

Σε άρθρο αμερικανικού εντύπου https://www.huffpost.com/entry/adaptability-the-true-mar_b_11543680 η προσαρμοστικότητα χαρακτηρίστηκε ως «πραγματικό σημάδι ευφυίας». Το απόλυτο σημάδι υψηλής νοημοσύνης.

Οι άνθρωποι με υψηλή ευφυΐα προσαρμόζονται σε νέες καταστάσεις (είναι ανοιχτοί στην αλλαγή, μαθαίνουν από τις εμπειρίες και εφαρμόζουν αυτήν τη γνώση για να ανταποκριθούν στα στραπάτσα που προκύπτουν). Επίσης, αξιοποιούν στο έπακρο τις συνθήκες στις οποίες βρίσκονται.

ΟΙ ΠΡΟΣΘΗΚΕΣ ΤΟΥ GARDNER ΣΤΗ ΛΙΣΤΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΥΠΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΦΥΪΑΣ

Υπάρχουν 12 τύποι ευφυίας- Ποιος είναι ο δικός σας;© Παρέχεται από: News247.gr

1) Γλωσσική Νοημοσύνη

Αφορά την ευαισθησία στον προφορικό και γραπτό λόγο, την ικανότητα εκμάθησης γλωσσών και την ικανότητα χρήσης της γλώσσας για την επίτευξη ορισμένων στόχων.

Περιλαμβάνει την ικανότητα να χρησιμοποιεί κανείς τη γλώσσα αριστοτεχνικά για να εκφραστεί ρητορικά ή ποιητικά, όπως και την ικανότητα χειρισμού της σύνταξης, της δομής, της σημασιολογίας και της φωνολογίας της γλώσσας.

Στη λίστα των γνωστών ευφυών αυτού του τύπου είναι ο William Shakespeare και η Oprah Winfrey.

Πιθανά επαγγέλματα

• Δικηγόρος
• Ομιλητής / Παρουσιαστής
• Συγγραφέας
• Δημοσιογράφος
• Curator

2) Λογική-Μαθηματική Νοημοσύνη

Αναφέρεται στην ικανότητα να αναλύει κανείς λογικά προβλήματα, να εκτελεί μαθηματικές πράξεις και να διερευνά ζητήματα επιστημονικά.

Περιλαμβάνει την ικανότητα χρήσης λογικής, αφαιρέσεων, συλλογισμών και κριτικής σκέψης για την επίλυση προβλημάτων, όπως και την ικανότητα κατανόησης των βασικών αρχών κάποιου είδους αιτιακού συστήματος.

Οι Albert Einstein και Bill Gates είναι χαρακτηριστικές περιπτώσεις της λίστας, χάριν της δυνατότητας τους να λύνουν αφηρημένα προβλήματα.

Πιθανά επαγγέλματα

• Μαθηματικός
• Λογιστής
• Στατιστικολόγος
• Επιστήμονας
• Αναλυτής Υπολογιστών

3) Χωρική Νοημοσύνη

Περιλαμβάνει την ικανότητα αντίληψης του οπτικο-χωρικού κόσμου με ακρίβεια και του μετασχηματισμού, της τροποποίησης ή του χειρισμού οπτικών πληροφοριών.

Τα άτομα με υψηλή χωρική νοημοσύνη είναι καλοί στην οπτικοποίηση, το σχέδιο, την αίσθηση κατεύθυνσης, τη δημιουργία παζλ και την ανάγνωση χαρτών.

Η χωρική νοημοσύνη διαθέτει τη δυνατότητα να αναγνωρίζει και να χειρίζεται τα μοτίβα του ευρέος χώρου (αυτά που χρησιμοποιούνται, για παράδειγμα, από πλοηγούς και πιλότους) καθώς και τα μοτίβα πιο περιορισμένων περιοχών, όπως αυτά που είναι σημαντικά για γλύπτες, χειρουργούς, σκακιστές, γραφικούς καλλιτέχνες ή αρχιτέκτονες.

Οι Frank Lloyd Wright και Amelia Earhart είναι τα πρόσωπα της χωρικής νοημοσύνης.

Πιθανά επαγγέλματα

• Πιλότος
• Χειρουργός
• Αρχιτέκτονας
• Γραφίστας
• Διακοσμητής εσωτερικών χώρων

4) Σωματική-Κιναισθητική Νοημοσύνη

Αφορά τη δυνατότητα χρήσης ολόκληρου του σώματος ή μερών του σώματος (όπως το χέρι ή το στόμα) για την επίλυση προβλημάτων ή για προϊόντα μόδας.

Περιλαμβάνει τη χρήση του σώματος με φινέτσα, χάρη και επιδεξιότητα, το φυσικό συντονισμό, την ισορροπία, την επιδεξιότητα, τη δύναμη και την ευελιξία.

Οι Michael Jordan και Simone Biles είναι ενδεικτικά παραδείγματα.

Πιθανά επαγγέλματα

• Χορεύτρια
• Αθλητής
• Χειρουργός
• Μηχανικός
• Ξυλουργός
• Φυσιοθεραπευτής

5) Μουσική Νοημοσύνη

Αναφέρεται στην ικανότητα στην απόδοση, τη σύνθεση και την εκτίμηση των μουσικών προτύπων.

Περιλαμβάνει την ικανότητα αντίληψης, διάκρισης, δημιουργίας και έκφρασης μουσικών μορφών, την ευαισθησία στο ρυθμό, τον τόνο, τη μελωδία και το χρώμα του τόνου.

Αν θες παραδείγματα, είναι οι Beethoven και Ed Sheeran.

Πιθανά επαγγέλματα

• Τραγουδιστής
• Συνθέτης
• DJ
• Μουσικός

6) Διαπροσωπική Νοημοσύνη

Αφορά την ικανότητα κατανόησης των προθέσεων, των κινήτρων και των επιθυμιών των άλλων ανθρώπων και, κατά συνέπεια, της αποτελεσματικής συνεργασίας με τους άλλους.

Περιλαμβάνει την ικανότητα κατανόησης και αποτελεσματικής αλληλεπίδρασης με τους άλλους, την ευαισθησία στη διάθεση, τις ιδιοσυγκρασίες, τα κίνητρα και τις επιθυμίες άλλων ανθρώπων.

Παραδείγματα αποτελούν ο Mahatma Gandhi και η Mother Teresa.

Πιθανά επαγγέλματα

• Δάσκαλος
• Ψυχολόγος
• Διευθυντής
• Πωλητές
• Δημόσιες σχέσεις

7) Ενδοπροσωπική Νοημοσύνη

Είναι ο τύπος της νοημοσύνης που μπορεί να βοηθήσει ένα άτομο να καταλάβει ποιοι στόχοι ζωής είναι σημαντικοί και πώς να τους επιτύχει.

Πρόκειται για την ικανότητα να κατανοεί κάποιος τον εαυτό του, να έχει ένα αποτελεσματικό μοντέλο εργασίας του εαυτού του, συμπεριλαμβανομένων των επιθυμιών, των φόβων και των ικανοτήτων του – και να χρησιμοποιεί αυτές τις πληροφορίες αποτελεσματικά στη ρύθμιση της ζωής του.

Ο Αριστοτέλης και η Μάγια Αγγέλου δείχνουν τι ακριβώς αφορά η ενδοπροσωπική νοημοσύνη.

Πιθανά επαγγέλματα

• Θεραπευτής
• Ψυχολόγος
• Σύμβουλος
• Επιχειρηματίας
• Κλήρος

8) Φυσιολατρική Νοημοσύνη

Περιλαμβάνει τεχνογνωσία στην αναγνώριση και ταξινόμηση των πολυάριθμων ειδών – της χλωρίδας και της πανίδας – του περιβάλλοντός του.

Αφορά την ικανότητα αναγνώρισης, κατηγοριοποίησης και αξιοποίησης μοτίβων στο φυσικό περιβάλλον, την ευαισθησία στη χλωρίδα, την πανίδα και τα φαινόμενα της φύσης.

Τα άτομα με υψηλή φυσιολατρική νοημοσύνη είναι καλοί στην ταξινόμηση των φυσικών μορφών.

Αν θες παραδείγματα, είναι ο Charles Darwin και η Jane Goddall.

Πιθανά επαγγέλματα

• Βοτανολόγος
• Βιολόγος
• Αστρονόμος
• Μετεωρολόγος
• Γεωλόγος

ΠΗΓΗ

http://www.msn.com/el-gr/news/other/υπάρχουν-12-τύποι-ευφυίας-ποιος-είναι-ο-δικός-σας/ar-AA1ltJJr?ocid=msedgntp&pc=ASTS&cvid=7708316cb8924245a989bd774f894535&ei=40

Δεν υπάρχει σκοτεινή ύλη στο Σύμπαν προτείνει νέα ριζοσπαστική θεωρία

Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία η μυστηριώδης σκοτεινή ύλη αντιπροσωπεύει το 85% της μάζας στο Σύμπαν. Παρά τις προσπάθειες των επιστημόνων να βρουν κάποιες άμεσες αποδείξεις της ύπαρξης της αυτό δεν έχει επιτευχθεί μέχρι σήμερα. Μία ριζοσπαστική νέα θεωρία για την βαρύτητα στην οποία ο χωροχρόνος είναι «ταλαντευόμενος» καθιστά αχρείαστη την ύπαρξη της σκοτεινής ύλης για να είναι ολοκληρωμένο το παζλ της ύπαρξης του Σύμπαντος.  Η νέα θεωρία εγείρει την αμφιλεγόμενη πιθανότητα ότι η σκοτεινή ύλη είναι ένας αντικατοπτρισμός που άδικα κυνηγούν οι κοσμολόγοι.

«Παιδιά, κάτι φαίνεται να συμβαίνει. Δείχνουμε ότι η θεωρία μας για τη βαρύτητα μπορεί να εξηγήσει τη διαστολή του Σύμπαντος και τη γαλαξιακή περιστροφή χωρίς σκοτεινή ύλη ή σκοτεινή ενέργεια. Ελλείψει οποιασδήποτε άμεσης απόδειξης για τη σκοτεινή ενέργεια ή τη σκοτεινή ύλη, είναι φυσικό να αναρωτιόμαστε αν μπορεί να είναι περιττά επιστημονικά κατασκευάσματα όπως οι ουράνιες σφαίρες, ο αιθέρας ή ο πλανήτης Vulcan, τα οποία αντικαταστάθηκαν από απλούστερες εξηγήσεις»» λέει ο Τζόναθαν Όπενχάιμ από το University College του Λονδίνου που συνέλαβε αυτή την νέα ιδέα η οποία χαρακτηρίζεται ως  «μετακβαντική θεωρία της κλασικής βαρύτητας». Ο καθηγητής του UCL πέρασε τα τελευταία πέντε χρόνια αναπτύσσοντας την προσέγγιση, η οποία στοχεύει να ενώσει τους δύο πυλώνες της σύγχρονης φυσικής που θεωρητικώς τουλάχιστον μοιάζουν ασύμβατοι μεταξύ τους: την κβαντική θεωρία και τη γενική σχετικότητα του Αϊνστάιν

Η θεωρία του Όπενχάιμ οραματίζεται τον ιστό του χωροχρόνου ως ομαλό και συνεχές αλλά εγγενώς ταλαντευόμενο. Ο ρυθμός με τον οποίο οι χρονικές ροές θα κυμαίνονταν τυχαία, όπως ένα ρυάκι που το νερό στροβιλίζεται, ο χώρος θα παραμορφωνόταν τυχαία και ο χρόνος θα είχε αποκλίσεις σε διαφορετικά σημεία του Σύμπαντος. Η θεωρία προβλέπει επίσης μια εγγενή ανάλυση της προβλεψιμότητας.

Ο Οπενχάιμ συνεργάστηκε με τον Αντρέα Ρούσο, υποψήφιου διδάκτορα στο UCL, και διατύπωσαν σε δημοσίευση τους την νέα θεωρία στην οποία
ισχυρίζονται ότι αυτή η άποψη για το Σύμπαν θα μπορούσε να εξηγήσει σημαντικές παρατηρήσεις περιστρεφόμενων γαλαξιών που οδήγησαν στην ιδέα της ύπαρξης της σκοτεινής ύλης. Τα αστέρια στις άκρες των γαλαξιών, όπου η βαρύτητα αναμένεται να είναι πιο αδύναμη με βάση την ορατή ύλη, θα έπρεπε να περιστρέφονται πιο αργά από τα αστέρια στο κέντρο. Αλλά στην πραγματικότητα, η τροχιακή κίνηση των άστρων δεν πέφτει. Από αυτό, οι αστρονόμοι συμπέραναν την παρουσία ενός φωτοστέφανου αόρατης (σκοτεινής) ύλης που ασκούσε βαρυτική έλξη.

Στην νέα προσέγγιση η πρόσθετη ενέργεια που απαιτείται για να κρατηθούν τα αστέρια κλειδωμένα σε τροχιά, παρέχεται από τις τυχαίες διακυμάνσεις του χωροχρόνου, οι οποίες στην πραγματικότητα παρέχουν την απαραίτητη βαρύτητα με την μορφή ενός «βαρυτικού βουητού» όπως το αναφέρουν οι δύο ερευνητές  . Αυτό θα ήταν αμελητέο σε μια αλληλεπίδραση υψηλής βαρύτητας, όπως η Γη σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο. Αλλά σε καταστάσεις χαμηλής βαρύτητας, όπως οι παρυφές ενός γαλαξία, το φαινόμενο θα κυριαρχούσε  και σωρευτικά θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειας στο Σύμπαν.

«Δείχνουμε ότι μπορεί να εξηγήσει τη διαστολή του Σύμπαντος και τις γαλαξιακές καμπύλες περιστροφής χωρίς την ανάγκη για σκοτεινή ύλη ή σκοτεινή ενέργεια οπότε χρειάζονται περαιτέρω υπολογισμοί και σύγκριση με δεδομένα. Αλλά αν ισχύει, φαίνεται ότι το 95% της ενέργειας στο Σύμπαν οφείλεται στην ακανόνιστη φύση του χωροχρόνου, σηματοδοτώντας είτε μια θεμελιώδη κατάρρευση της προβλεψιμότητας της φυσικής, είτε βυθιζόμαστε σε ένα περιβάλλον που δεν υπακούει στους νόμους της κλασικής ή της κβαντικής φυσικής» λέει ο  Οπενχάιμ που σίγουρα θα έχει βαρεθεί ειδικά τον τελευταίο καιρό να δέχεται ερωτήσεις σχετικά με το όνομα του και την σχεδόν συνωνυμία του με τον κορυφαίο Αμερικανό θεωρητικό φυσικό Ρόμπερτ Οπενχάιμερ η βιογραφική ταινία του οποίου είναι ανάμεσα στα φαβορί για να αποσπάσει αρκετά Όσκαρ στην φετινή τελετή των βραβείων.

Να σημειωθεί ότι η νέα αυτή θεωρία δεν έχει ακόμη μελετηθεί και αναλυθεί από τους ειδικούς όπως είθισται σε επιστημονικές δημοσιεύσεις αλλά έχει ήδη προκαλέσει μεγάλη συζήτηση στην επιστημονική κοινότητα και αναμένονται σύντομα τα πρώτα σχόλια για αυτή.

Naftemporiki.gr

H μουσική που προτιμάς συνδέεται με το IQ σου

Δεν έχει φανεί πολύ εύκολη η διαδικασία που μπορεί να εκτιμήσει σωστά την ευφυΐα των ανθρώπων. Ή να προσδιοριστεί τι σημαίνει ‘σωστά’.

Για αυτό και εκτός του IQ (intelligence quotient -πηλίκο νοημοσύνης) που δείχνει τη γενική έφεση για μάθηση ή την ικανότητα απόκτησης και χρήσης γνώσεων και δεξιοτήτων,υπάρχει

• το EQ (η συναισθηματική νοημοσύνη δείχνει την ικανότητα αντίληψης και έκφρασης του συναισθήματος,  της αφομοίωσης του και της χρήσης του για να καταλάβουμε τον κόσμο) και
• το SI (η κοινωνική νοημοσύνη είναι η ικανότητα να καταλαβαίνουμε τους συνανθρώπους μας και να αλληλεπιδρούμε μαζί τους, μέσα σε ένα κοινωνικό πλαίσιο).

Την ίδια ώρα, υπάρχουν και πολλές έρευνες που προσπαθούν να καταλάβουν πώς επηρεάζουν την νοημοσύνη μας διάφορες κοινές προσλαμβάνουσες. Όπως η μουσική.

1. Πολυάριθμες μελέτες έχουν προτείνει ότι η εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου μπορεί να ενισχύσει τις γνωστικές δεξιότητες όπως η μνήμη, η προσοχή και η επίλυση προβλημάτων.Η πρακτική εξάσκηση απαιτεί την ενσωμάτωση πολλαπλών αισθητηριακών τρόπων και κινητικών δεξιοτήτων, οι οποίες μπορούν να διεγείρουν διάφορες περιοχές του εγκεφάλου.
2. Ορισμένες έρευνες έχουν δείξει θετική συσχέτιση μεταξύ της μουσικής εκπαίδευσης και των ακαδημαϊκών επιδόσεων.Οι μαθητές που συμμετέχουν σε μαθήματα μουσικής παρουσιάζουν συχνά βελτιώσεις στις μαθηματικές δεξιότητες, στην ανάγνωση και στην ανάπτυξη της γλώσσας.
3. Τα μαθήματα επί ενός μουσικού οργάνου ‘αφορούν’ και την ανάπτυξη των εκτελεστικών λειτουργιών (προγραμματισμός, οργάνωση, διαχείριση χρόνου), οι οποίες μπορούν να έχουν θετικό αντίκτυπο σε άλλους τομείς της ζωής.
4. Η μουσική έχει τη δύναμη να προκαλεί συναισθήματα και μπορεί να είναι ένα ισχυρό εργαλείο συναισθηματικής έκφρασης. Η ενασχόληση συμβάλει στη συναισθηματική νοημοσύνη και τις κοινωνικές δεξιότητες.
5. Ευρήματα ερευνών ενημερώνουν και ότι η μουσική προκαλεί νευροπλαστικές αλλαγές στον εγκέφαλο. Η προσαρμοστικότητα του εγκεφάλου είναι ζωτικής σημασίας για τη μάθηση και την ανάπτυξη.

Το καλύτερο το αφήσαμε για το τέλος

Ακόμα και η ακρόαση μουσικής, ειδικά ορισμένων τύπων, έχει σχετιστεί με βραχυπρόθεσμες βελτιώσεις στις χωροχρονικές εργασίες, που συχνά αναφέρονται ως «φαινόμενο Μότσαρτ».

Λίγη υπομονή και θα δούμε τι είναι αυτό.

ΠΟΙΑ ΕΙΔΗ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ KAΛΥΤΕΡΟΥΣ

Η επίδραση της μουσικής στις γνωστικές μας ικανότητες, προφανώς και ποικίλλει μεταξύ των ανθρώπων, αφού δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Κατά συνέπεια, οι προσλαμβάνουσες και οι παραστάσεις μας παίζουν ρόλο στο πώς ανταποκρινόμαστε σε κάθε είδος μουσικής.

Ή την επιρροή που έχει κάθε είδος πάνω μας.

Υπάρχουν ωστόσο, έρευνες με γενικά ευρήματα, για πιθανά γνωστικά οφέλη συγκεκριμένων ειδών μουσικής.

Για παράδειγμα, η κλασική μουσική έχει συσχετιστεί με θετικά αποτελέσματα. Η προσωρινή βελτίωση σε χωροχρονικές εργασίες μετά την ακρόαση κλασικής μουσικής, έχει περιγραφεί ως «φαινόμενο Μότσαρτ» -που διαβάσατε παραπάνω.

Ο λόγος έχει να κάνει πως η εργασία έδειξε τη βελτίωση ιδιαίτερα στις συνθέσεις του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ.

Με αυξημένη εστίαση και γνωστική απόδοση έχουν συνδεθεί και συνθέσεις της εποχής του Μπαρόκ, όπως του Μπαχ και του Χέντελ.

Η ambient και η instrumental music, δηλαδή η μουσική χωρίς στίχους, συνιστάται συχνά για εργασίες που απαιτούν συγκέντρωση και εστίαση. Μειώνει τους περισπασμούς και προωθεί ένα πιο ευνοϊκό περιβάλλον για γνωστικές εργασίες.

Οι ήχοι της φύσης και η μουσική χαλάρωσης μπορούν να έχουν ηρεμιστικό αποτέλεσμα και να μειώσουν το άγχος. Ενίοτε μπορούν και να βελτιώσουν τη γνωστική λειτουργία.

Τι αποκαλύπτει για τη νοημοσύνη μας το είδος της μουσικής που προτιμούμε

Η μελέτη που έδειξε πως υπάρχει συσχέτιση μεταξύ μουσικής και νοημοσύνης, αποκάλυψε ότι οι άνθρωποι που είναι πιο έξυπνοι τείνουν να προτιμούν μουσική χωρίς λόγια.

Την υψηλότερη βαθμολογία, σε επίπεδο νοημοσύνης, σημείωσαν προτιμούσαν instrumental μουσική από μεγάλες μπάντες, ambient ή ακόμα και χαλαρή ηλεκτρονική μουσική.

Έρευνα του Oxford Brookes University επιβεβαίωσε αυτά τα στοιχεία.

Μια άλλη μελέτη από το Πανεπιστήμιο Heriot-Watt του Εδιμβούργου διαπίστωσε ότι τα διαφορετικά μουσικά είδη αντανακλούσαν διάφορες πτυχές της προσωπικότητας των συμμετεχόντων.

Όχι μόνο το IQ.

Τα άτομα που προτιμούσαν την ποπ μουσική θεωρούνταν ειλικρινή, αλλά δεν είχαν δημιουργικότητα.

Όσοι αγαπούσαν τη ραπ θεωρούνταν ότι είχαν μεγάλη αυτοπεποίθηση και υψηλή αυτοεκτίμηση.

Οι λάτρεις της τζαζ και της κλασικής μουσικής επέδειξαν υψηλά επίπεδα νοημοσύνης και

Οι λάτρεις της indie μουσικής έδειξαν ότι ήταν πιο εσωστρεφείς και δεν είχαν πολύ κίνητρα.

Έρευνα με τίτλο «Η σκοτεινότερη πλευρά των καλών μαθητών» κατέρριψε το μύθο που θέλει τους ‘μεταλάδες’ να συνδέονται με κακή απόδοση και παραβατικότητα.

Φάνηκε πως αρκετοί εξ όσων ακούν αυτήν τη μουσική, τη ‘χρησιμοποιούν’ ως τρόπο να διαχειριστούν ότι είναι ταλαντούχοι.

Οι πιο έξυπνοι που νιώθουν και παρίες, τη χρησιμοποιούν για να αντιμετωπίσουν το άγχος.

Κρατήστε το εξής:

Οι πιο έξυπνοι μαθητές άκουγαν Beethoven, οι μαθητές με μέση νοημοσύνη προτιμούσαν τους U2 και τον Bob Dylan και οι μαθητές που πέτυχαν τις χαμηλότερες βαθμολογίες άκουγαν Lil Wayne και Beyoncé.

πηγη

Το 1989 είχε την ίδια σημασία στην ιστορία της Ευρώπης όπως το 1789

Η χρονιά του 1989 έχει την ίδια αξία και σημασία για την ιστορία της Ευρώπης όπως ο Διαφωτισμός του 1789. Και αυτό γιατί γράφτηκε ξανά μια νέα σελίδα στην ιστορία της.

Θοδωρής Βασίλης

Το 1989 έχει την ίδια αξία για την ιστορία της Ευρώπης όπως ο γαλλικός Διαφωτισμός του 1789. Όπως οι μεταρρυθμιστές του παλαιού καθεστώτος στην Γαλλία, έτσι και ο Γκρομπατσόφ έσπειρε ανέμους και θέρισε θύελλες. Η Ανατολική Γερμανία πλέον μετρούσε μέρες και στις 3 Οκτωβρίου 1990 η Γερμανία ενώθηκε ξανά.

Στη Σοβιετική Ένωση η αποτυχία της περεστρόικα και η επιτυχία της γκλάσνοστ υπονόμευσαν όχι μόνο τα θεμέλια της κομμουνιστικής εξουσίας στις επιμέρους δημοκρατίες αλλά και τον έλεγχο της Μόσχας σε αυτές. Δίνοντας μάχες οπισθοφυλακών σε δύο μέτωπα παράλληλα, ο Γκορμπατσόφ παραλίγο να ανατραπεί από ένα συντηρητικό πραξικόπημα τον Αύγουστο του 1991, το οποίο καταρράκωσε ανεπανόρθωτα το κύρος του. Στο τέλος του 1991 η Σοβιετική Ένωση έπαψε επίσημα να υπάρχει και αντικαταστάθηκε από μια Κοινοπολιτεία Ανεξαρτήτων Κρατών, τα οποία δοκιμάζονταν άγρια από οικονομική κρίση και πολιτική σύγχυση.

Ο Ψυχρός Πόλεμος έληξε με την κατάρρευση των δύο μπλοκς και μιας από τις δύο υπερδυνάμεις. Πλέον, μόνο δύο θεσμοί της ψυχροπολεμικής Ευρώπης επιβίωσαν της κρίσης, το ΝΑΤΟ και η ΕΟΚ. Το ΝΑΤΟ είχε χάσει το νόημα της ύπαρξής του με τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας και η δύναμη των συμμάχων που υπήρχε στην Δυτική Γερμανία άρχισε να μειώνεται. Παρόλα αυτά, η δύναμη των ΗΠΑ συνέχιζε να αποτελούσε πηγή σταθερότητας για το μέλλον. 

AP

Τόσο το ΝΑΤΟ όσο και η Ευρωπαϊκή Κοινότητα ήταν θεσμοί με πολλά προβλήματα και αδυναμίες, κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα από την κατάρρευση του Νομισματικού Συστήματος το 1992. Η επόμενη χρονιά όμως ήταν ιδιαίτερα σημαντική για την Ευρώπη. Και αυτό γιατί πλέον είχε επιτευχθεί ο στόχος της κατάργησης όλων των οικονομικών φραγμών μεταξύ των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, όπως η μετακίνηση εργαζομένων καθώς και κεφαλαίων.

Με την όλο και πιο διευρυμένη λίστα υποψηφίων χωρών προς ένταξη η Ευρωπαϊκή Κοινότητα αποκτούσε τον πιο σημαντικό ρόλο στην καρδιά της Ευρώπης μετά από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Την αρχή έκαναν οι Αυστρία, Σουηδία και Φινλανδία οι οποίες εντάχθηκαν το 1995 αυξάνοντας τον αριθμό των μελών από τις δώδεκα στις δεκαπέντε. Τα πρώην κομμουνιστικά κράτη έκαναν άνοιγμα προς την Δύση ζητώντας να γίνουν πλήρη ή συνδεδεμένα μέλη της ΕΟΚ.

Μετά το 1989 η έννοια της Ευρώπης ως μια ενιαία οντότητα απέκτησε ξανά σημασία. Φάνηκε ξεκάθαρα πως η όποια διαμάχη Δύσης και Ανατολής ουσιαστικά δεν υπήρχε. Η Τουρκία η οποία και δεν μπορούσε να συγκριθεί με χώρες όπως η Γαλλία ήταν μέλος του ΝΑΤΟ.

Στην Ανατολική Ευρώπη οι δύο αυτές έννοιες έβαζαν στο ίδιο καζάνι χώρες όπως η Βουλγαρία – μια χώρα σλαβική ορθόδοξη χριστιανική και με ισχυρούς δεσμούς με την Ρωσία – και η Ουγγαρία (όχι σλαβική χώρα, ρωμαιοκαθολική στο θρήσκευμα η οποία θεωρούσε τον εαυτό της το τελευταίο ανάχωμα μεταξύ Δύσης και Ρωσίας.

Για χρόνια στην Κεντρική Ευρώπη υπήρχε αυτό το δίπολο μεταξύ Δύσης και Ανατολής, αποκρύπτοντας έτσι τους όποιους ιστορικούς δεσμούς είχαν η Ουγγαρία και η Τσεχία με την Γερμανία. Η κατάρρευση του Ανατολικού Μπλοκ δεν έφερε αυτόματα και την ενότητα που κάποιοι πίστευαν.

Η Ανατολική Ευρώπη θα έκανε χρόνια για να μπορέσει να αφήσει πίσω σχεδόν μισό αιώνα καθυστέρησης σε όλα τα κοινωνικά επίπεδα. Οι οικονομικές συνέπειες της επανένωσης της Γερμανίας ήταν τεράστιες. Η δημιουργία μιας κοινωνίας στα δυτικά πρότυπα, ήταν δύσκολη σε χώρες που είχαν συνηθίσει σε μη δημοκρατικές μεθόδους. Στα Βαλκάνια οι κομμουνιστές συνέχιζαν να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στα κοινά των χωρών. 

Αυτό σήμαινε πως η Ευρώπη δεν είχε ξεπεράσει ακόμα τις διαφορές που είχαν δημιουργηθεί μεταξύ Δύσης και Σοβιετικής Ένωσης, αφού οι χώρες αυτές που έβγαιναν από την επιρροή των Σοβιετικών δυσκολεύονταν να αποβάλουν από πάνω τους την κληρονομιά των κομμουνιστικών καθεστώτων.

Ειδικά στην βαλκανική χερσόνησο οι όποιες φιλονικίες που είχαν κρυφτεί κάτω από το χαλί από τους κομμουνιστές ηγέτες βγήκαν στην επιφάνεια. Η διαμάχη Καθολικής και Ορθόδοξης Εκκλησίας αλλά και η σύγκρουση Χριστιανισμού και Ισλάμ σε χώρες όπως η Αλβανία και η Βοσνία απόνερα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έδειξαν πως το πρόβλημα για την Ευρώπη ήταν εκεί.

AP

Η «αναγέννηση της ιστορίας»

Αυτοί οι λόγοι είναι κάποιοι από τους παράγοντες που οι ιστορικοί ονόμασαν την μετάβαση από τα σκληρά κομμουνιστικά καθεστώτα σε μια ανοικτή δυτικού προτύπου κοινωνία ως «αναγέννηση της ιστορίας». Κινήματα που είχαν κρυφτεί κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου βγήκαν ξανά στην επιφάνεια, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον εθνικισμό.

Διάφορα έθνη άρχισαν να ζητάνε την ανεξαρτησία τους, ένα ζήτημα που είχε προκαλέσει πολέμους τόσο τον 19ο αιώνα όσο και στον 20ό (Βαλκανικοί Πόλεμοι, Α’ Παγκόσμιος). Μόνο στην Γαλλία υπήρχε αυτό που λέμε σύνδεση του κράτους με το έθνος, σε αντίθεση με την Ανατολική Ευρώπη, όπου η κατάρρευση τόσο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας όσο και της δυναστείας των Αψβούργων είχε δώσει το δικαίωμα σε διάφορα έθνη να ζητήσουν όλο και πιο έντονα την εθνική τους ταυτότητα και τη συγκρότησή τους σε ανεξάρτητο εθνικό κράτος. 

Ο Ψυχρός Πόλεμος είχε παγώσει αυτές τις εθνικές συγκρούσεις οι οποίες κάποιες λύθηκαν ειρηνικά όπως η διάσπαση της Τσεχοσλοβακίας σε Τσεχία και Σλοβακία, ενώ σε άλλες χώρες όπως η Γιουγκοσλαβία χρειάστηκε εμφύλιος πόλεμος για να λυθούν τα όποια εσωτερικά ζητήματα (Σερβία-Κροατία-Βοσνία-Σλοβενία).

Όπως μπορεί να καταλάβει κανείς η μετάβαση αυτή μόνο εύκολη δεν ήταν κι έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια για να ξεπεραστούν όλα αυτά που άφησε πίσω του το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα. Μπορεί η δημιουργία δύο στρατοπέδων μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μπορεί να ήταν μια πηγή σταθερότητας, αλλά παράλληλα ήταν και πηγή καταπίεσης. Το τέλος του Ανατολικού Μπλοκ μπορεί να επανέφεραν την απελευθέρωση αλλά παράλληλα δημιούργησαν και μια σύγχυση. 

Και αυτό σημαίνει πως η ευρωπαϊκή ενότητα ήταν περισσότερο μια ιδέα και όχι μια πραγματικότητα.

Πληροφορίες: Ιστορία της σύγχρονης Ευρώπης, T.C.W. Blanning

http://www.reader.gr/kosmos/1989-eihe-tin-idia-simasia-stin-istoria-tis-eyropis-opos-1789/541070

Ο δυνατός άνθρωπος

Ο δυνατός άνθρωπος δεν ανέχεται προσβολές μα ούτε ανταποδίδει την κακία πίσω για να τον δούν ή για να νικήσει.

Οι δυνατοί άνθρωποι είναι οι άνθρωποι που ησύχασαν, άνθρωπος που ησύχασε την ψυχή του δεν ξέρει πολλά μόνο βλέπει πολλά χωρίς να τα βάζει όλα σε λέξεις δεν τραντάζει το τόπο με το εγώ του δεν μιλά άσχημα για τους άλλους ποτέ φεύγει απο τους θορύβους.

Ο άνθρωπος που ησύχασε τη ψυχή του δεν μιλάει πολύ δίνει τόπο στην οργή δε μάχεται για όλους και για όλα στέκεται σε όλους και σε όλα … γιατί έχει ψυχή …

πηγη

aristidesaris

O ανδρικός εγκέφαλος είναι διαφορετικός από τον γυναικείο: Τι υποστηρίζει νέα έρευνα

Το φύλο παίζει ρόλο στο πώς σκέφτονται και συμπεριφέρονται οι άνθρωποι.

Επιστήμονες απέδειξαν ότι ο εγκέφαλος των ανδρών και γυναικών λειτουργεί διαφορετικά, όπως αναφέρει το ertnews.gr

Ερευνητές από το Stanford Medicine στις ΗΠΑ ανέπτυξαν ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης το οποίο μπόρεσε να μαντέψει το φύλο ενός ατόμου από σαρώσεις εγκεφάλου, με 90% ακρίβεια.

Ο βαθμός στον οποίο ο εγκέφαλος των ανδρών και των γυναικών διαφέρει είναι ένα αμφιλεγόμενο θέμα με προηγούμενες έρευνες να καταλήγουν σε αντιφατικά συμπεράσματα.

«Ένα πρόβλημα είναι ότι οι άνδρες τείνουν να έχουν ελαφρώς μεγαλύτερο εγκέφαλο από τις γυναίκες, πιθανώς επειδή έχουν γενικά μεγαλύτερο σώμα και ορισμένες μελέτες που συνέκριναν το μέγεθος διαφορετικών μικρών περιοχών του εγκεφάλου απέτυχαν να λάβουν υπόψη τους αυτό το στοιχείο. Ωστόσο, ακόμη και όταν το έκαναν δεν οδήγησε σε ξεκάθαρα ευρήματα. Μόλις υπολογίσετε το μέγεθος του εγκεφάλου, τα αποτελέσματα είναι αρκετά μεταβλητά», δήλωσε ο Βίντοντ Μένον, επιεφαλής της μελέτης, καθηγητής ψυχιατρικής και συμπεριφορικών επιστημών και διευθυντής του Stanford Cognitive and Systems Neuroscience Laboratory στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ στην Καλιφόρνια.

Τα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση «Proceedings of the National Academy of Sciences», βοηθούν στην επίλυση μιας μακροχρόνιας διαμάχης σχετικά με το εάν υπάρχουν αξιόπιστες διαφορές ανάμεσα στον ανδρικό και τον γυναικείο εγκέφαλο και υποδηλώνουν ότι η κατανόηση αυτών των διαφορών μπορεί να είναι κρίσιμη για την αντιμετώπιση νευροψυχιατρικών καταστάσεων που επηρεάζουν τα φύλα.

«Ένα βασικό κίνητρο για αυτή τη μελέτη είναι ότι το φύλο παίζει καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη του ανθρώπινου εγκεφάλου, στη γήρανση και στην εκδήλωση ψυχιατρικών και νευρολογικών διαταραχών», εξήγησε ο Μένον.

«Ο εντοπισμός σταθερών και αναπαραγόμενων διαφορών φύλου στον υγιή εγκέφαλο ενηλίκων είναι ένα κρίσιμο βήμα προς μια βαθύτερη κατανόηση των τρωτών σημείων που σχετίζονται με το φύλο σε ψυχιατρικές και νευρολογικές διαταραχές», επισήμανε.

Τα σημεία που βοήθησαν το μοντέλο να διακρίνει τους ανδρικούς εγκεφάλους από τους γυναικείους περιλάμβαναν το δίκτυο προεπιλεγμένης λειτουργίας, ένα εγκεφαλικό σύστημα που μας βοηθά να επεξεργαζόμαστε αυτοαναφορικές πληροφορίες, και το ραβδωτό σώμα και το μεταιχμιακό δίκτυο που εμπλέκονται στη μάθηση και στον τρόπο με τον οποίο ανταποκρινόμαστε στην ανταμοιβή.

Οι ερευνητές σημείωσαν ότι αυτή η μελέτη δεν εξετάζει αν οι διαφορές που σχετίζονται με το φύλο προκύπτουν νωρίς στη ζωή ή αν οφείλονται σε ορμονικές διαφορές ή στις διαφορετικές κοινωνικές συνθήκες που είναι πιο πιθανό να αντιμετωπίσουν στη ζωή τους άνδρες και γυναίκες.

Ποιες είναι οι διαφορές

Ο βαθμός στον οποίο το φύλο ενός ατόμου επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο είναι οργανωμένος και λειτουργεί ο εγκέφαλός του αποτελεί εδώ και καιρό σημείο διαφωνίας μεταξύ των επιστημόνων. Οι δομές του εγκεφάλου είναι παρόμοιες σε άνδρες και γυναίκες και προηγούμενες έρευνες που εξέταζαν τον τρόπο με τον οποίο συνεργάζονται οι περιοχές του εγκεφάλου απέτυχε επίσης σε μεγάλο βαθμό να εμφανίσει σταθερούς εγκεφαλικούς δείκτες του φύλου.

Στην τρέχουσα μελέτη τους, οι ερευνητές εκμεταλλεύτηκαν τις πρόσφατες εξελίξεις στην τεχνητή νοημοσύνη, καθώς και τη δυνατότητα πρόσβαση΄ς σε πολλαπλά μεγάλα σύνολα δεδομένων, για να πραγματοποιήσουν μια καλύτερη ανάλυση. Πρώτα, δημιούργησαν ένα μοντέλο νευρωνικού δικτύου το οποίο έμαθε να ταξινομεί δεδομένα απεικόνισης εγκεφάλου. Αφού οι ερευνητές το εκπαίδευσαν Σε σαρώσεις MRI ανδρικών και γυναικείων εγκεφάλων, το δοκίμασαν σε περίπου 1.500 σαρώσεις. Το μοντέλο μπόρεσε να διακρίνει αν η σάρωση ανήκε σε γυναεικείο ή ανδρικό εγκέφαλο με ακρίβεια 90%.

Η επιτυχία του μοντέλου υποδηλώνει ότι υπάρχουν ανιχνεύσιμες διαφορές φύλου στον εγκέφαλο, απλά δεν είχαν μελετηθεί αξιόπιστα στο παρελθόν. Το γεγονός ότι λειτούργησε τόσο καλά σε διαφορετικά σύνολα δεδομένων, καθιστά τα ευρήματα ιδιαίτερα αξιόπιστα.

«Αυτό είναι μια πολύ ισχυρή απόδειξη ότι το φύλο είναι ένας ισχυρός καθοριστικός παράγοντας στην οργάνωση του ανθρώπινου εγκεφάλου», είπε ο Μένον.

Μέχρι πρόσφατα, ένα μοντέλο όπως αυτό που χρησιμοποίησε η ομάδα του Μένον θα βοηθούσε τους ερευνητές να ταξινομήσουν τους εγκεφάλους σε διαφορετικές ομάδες, αλλά δεν θα παρείχε πληροφορίες για το πώς έγινε η ταξινόμηση. Σήμερα, οι ερευνητές έχουν πρόσβαση σε ένα εργαλείο που ονομάζεται «εξηγήσιμη τεχνητή νοημοσύνη» («explainable AI») το οποίο μπορεί να περιηγηθεί σε τεράστιες ποσότητες δεδομένων για να εξηγήσει πώς λαμβάνει αποφάσεις το μοντέλο. Χρησιμοποιώντας εξηγήσιμη τεχνητή νοημοσύνη, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι για να απαντήσει αν μια σάρωση ανήκε σε ανδρικό ή γυναικείο εγκέφαλο, το μοντέλο ανέτρεχε στο δίκτυο προεπιλεγμένης λειτουργίας, το ραβδωτό σώμα και το μεταιχμιακό δίκτυο.

Στη συνέχεια, η ομάδα αναρωτήθηκε αν θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα άλλο μοντέλο που θα μπορούσε να προβλέψει πόσο καλά θα τα κατάφερναν οι συμμετέχοντες σε ορισμένα γνωστικά τεστ με βάση τα λειτουργικά χαρακτηριστικά του εγκεφάλου που διαφέρουν μεταξύ γυναικών και ανδρών. Ένα μοντέλο που ανέπτυξαν οι ερευνητές προέβλεψε αποτελεσματικά τη γνωστική απόδοση στους άνδρες αλλά όχι στις γυναίκες και ένα άλλο στις γυναίκες αλλά όχι στους άνδρες.

Τα ευρήματα δείχνουν ότι τα λειτουργικά χαρακτηριστικά του εγκεφάλου που ποικίλλουν μεταξύ των φύλων έχουν σημαντικές επιπτώσεις στη συμπεριφορά.

«Αυτά τα μοντέλα λειτούργησαν πολύ καλά επειδή διαχωρίσαμε με επιτυχία τα εγκεφαλικά μοτίβα μεταξύ των φύλων», είπε ο Μένον. «Αυτό μου λέει ότι η παράβλεψη των διαφορών του φύλου στην οργάνωση του εγκεφάλου θα μπορούσε να μας οδηγήσει να παραλείψουμε βασικούς παράγοντες που κρύβουν τις νευροψυχιατρικές διαταραχές» επισήμανε.

Οι ερευνητές σχεδιάζουν να κάνουν το μοντέλο τους διαθέσιμο στο κοινό για χρήση από οποιονδήποτε ερευνητή.

«Τα μοντέλα μας έχουν πολύ ευρεία εφαρμογή», είπε ο Μένον. «Ένας ερευνητής θα μπορούσε να τα χρησιμοποιήσει για να αναζητήσει διαφορές στον εγκέφαλο που συνδέονται με μαθησιακές δυσκολίες – θέματα που θέλουμε να κατανοήσουμε καλύτερα για να βοηθήσουμε τα άτομα να προσαρμοστούν και να ξεπεράσουν αυτές τις προκλήσεις» κατέληξε ο ερευνητής.

ΠΗΓΗ: Medicalxpress

Άγιος Βαλεντίνος: Η ιστορία πίσω από τη γιορτή των ερωτευμένων – Ποια είναι η Ελληνορθόδοξη εκδοχή

Σήμερα, Τετάρτη 14 Φεβρουαρίου γιορτάζουν όλοι οι ερωτευμένοι. Ποιος όμως ήταν πραγματικά ο Άγιος Βαλεντίνος;

Η ταύτιση του εορτασμού της μνήμης του Αγίου Βαλεντίνου με την Ημέρα των Ερωτευμένων ξεκίνησε από την Αγγλία του ύστερου Μεσαίωνα, έχοντας παγανιστικές και χριστιανικές αναφορές.

Στα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, από τις 13 έως τις 15 Φεβρουαρίου, γιόρταζαν τα Λουπερκάλια προς τιμή του θεού Φαύνου (του Πάνα των Ελλήνων). Οι Ρωμαίοι θυσίαζαν κατσίκια και σκυλιά, ενώ νεαρά αγόρια χτυπούσαν με λωρίδες από δέρμα κατσίκας τις νεαρές κοπέλες για να τους μεταδώσουν τη γονιμότητα. Μία ανάλογη γιορτή υπήρχε και στην Αρχαία Αθήνα τον μήνα Γαμηλιώνα (αντιστοιχούσε στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιανουαρίου και το πρώτο του Φεβρουαρίου), τα Θεογάμια, προς τιμή του Δία και της Ήρας.

Η γιορτή καταργήθηκε από την Εκκλησία τον 5ο αιώνα μ.Χ., ως ειδωλολατρική. Στη θέση της (14 Φεβρουαρίου) μπήκε ο εορτασμός της μνήμης του Αγίου Βαλεντίνου, μάρτυρα της χριστιανικής πίστης από τη Ρώμη, με απόφαση του Πάπα Γελάσιου. Ο Βαλεντίνος, σύμφωνα με τον θρύλο, υπήρξε ιερωμένος του 3ου αιώνα, ο οποίος σε πείσμα των αυτοκρατορικών διαταγών δεχόταν να παντρέψει νεαρούς στην ηλικία ερωτευμένους, γλιτώνοντας με αυτό τον τρόπο τους άρρενες από τη στρατιωτική θητεία. Με άλλα λόγια, επρόκειτο για πραγματικό προστάτη των ερωτευμένων και των αντιρρησιών συνείδησης, θα λέγαμε σήμερα! Ένας άλλος θρύλος λέει ότι όσο καιρό ο Βαλεντίνος ήταν μέσα στη φυλακή, αρνούμενος να αποκηρύξει την πίστη του, ερωτεύτηκε την τυφλή κόρη του δεσμοφύλακά του, στην οποία μάλιστα έστειλε κι ένα γράμμα με την υπογραφή: Με αγάπη από τον Βαλεντίνο σου.

Ο Άγιος Βαλεντίνος

Τη νοηματοδότηση που έχει σήμερα η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου την απέκτησε στα χρόνια του ύστερου Μεσαίωνα, γύρω στον 14ο αιώνα. Την πρώτη γραπτή αναφορά την έχουμε το 1382 στο ποίημα Το Κοινοβούλιο των Πτηνών (Parlement of Foules) του πατέρα της αγγλικής λογοτεχνίας Τζέφρι Τσόσερ. Το ποίημα των 699 στίχων είναι ένα ενύπνιο εμπνευσμένο από την παράδοση, κατά την οποία κάθε χρόνο την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου τα πουλιά συγκεντρώνονται μπροστά στη θεά της φύσης για να διαλέξουν ερωτικούς συντρόφους («…for this was Saint Valentine’s Day, when every bird cometh there to choose his mate…»).

Στις αρχές του 17ου αιώνα η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου ως Γιορτή των Ερωτευμένων θα πρέπει να ήταν αρκετά γνωστή στην Αγγλία, αν λάβουμε υπόψη μας τη σχετική αναφορά στον Άμλετ του Σέξπιρ (Τραγούδι της Οφέλιας από την 4η πράξη, Μετάφραση Κωνσταντίνος Χατζόπουλος, 1916):

Καλό πρωί! Είναι σύσκοτο. Τον Άγιο Βαλεντίνο
γιορτάζω κι ήρθα κόρη εδώ
στο παραθύρι σου να ιδώ
ταίρι με σε αν θα γίνω.
Σηκώθη ο νιος και ντύνεται κι ευτύς την πόρτα ανοίγει
και μπαίνει μέσα η κορασιά,
που κορασιά δε θά ‘ναι πλιά,
όταν απόκει φύγει.

Το 1840 ήταν κοινός τόπος η ανταλλαγή, μεταξύ των ερωτευμένων, μικρών χειρόγραφων σημειωμάτων με ευχές (valentines). Το ίδιο χρονικό διάστημα η γιορτή διαδόθηκε και στην Αμερική, όπου η ανταλλαγή ευχετήριων καρτών βοηθήθηκε από τη βιομηχανοποίηση και τα φθηνά ταχυδρομικά τέλη. Με την πάροδο του χρόνου το επιχειρηματικό δαιμόνιο και η πολιτιστική επιβολή των αγγλοσαξόνων έδωσαν στη γιορτή τον οικουμενικό χαρακτήρα που γνωρίζουμε σήμερα.

Τα τελευταία χρόνια η εμπορευματοποίηση της γιορτής έχει φθάσει στο κατακόρυφο. Μετά τις κάρτες, τις ηλεκτρονικές κάρτες μέσω Ίντερνετ (e-cards), τα λουλούδια και τα σοκολατάκια, σειρά έχει η βιομηχανία των κοσμημάτων να οικειοποιηθεί την ημέρα των ερωτευμένων. Ο τζίρος του Αγίου Βαλεντίνου μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες ξεπέρασε το 2010 τα 15 δισεκατομμύρια δολάρια, το ισόποσο του ΑΕΠ της Μποτσουάνα.

Η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου προκαλεί αντιδράσεις στον μη Χριστιανικό κόσμο. Στην Ινδία οι φανατικοί ινδουιστές και μουσουλμάνοι αντιτίθεται στη γιορτή. Τη θεωρούν πολιτιστικό μίασμα και προϊόν της παγκοσμιοποίησης. Στο Πακιστάν, το τοπικό ισλαμικό κόμμα ζητά την κατάργησή της, καθώς, όπως υποστηρίζει, αντιβαίνει τον Ισλαμικό Πολιτισμό. Την ίδια άποψη έχουν και οι συντηρητικοί κύκλοι του θεοκρατικού Ιράν.

Ο Άγιος Υάκινθος

Η ελληνική εκδοχή της γιορτής των ερωτευμένων

Ο Άγιος Βαλεντίνος δεν μνημονεύεται πουθενά στο ορθόδοξο εορτολόγιο και, όπως ήταν φυσικό, η ορθόδοξη Εκκλησία ποτέ δεν τον παραδέχτηκε. «Ο άγιος αυτός είναι για μας ανύπαρκτος. Είναι μια μυθοπλασία δυτικής προέλευσης», δηλώνουν άνθρωποι της Εκκλησίας. Με τη σειρά της και η Καθολική Εκκλησία στην αναθεώρηση του γενικού εορτολογίου της το 1969 υποβίβασε την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου σε τοπική εορτή, επειδή δεν γνώριζε σχεδόν τίποτα για τον βίο του, παρά μόνο ότι ετάφη στη Βία Φλαμίνια της Ρώμης στις 14 Φεβρουαρίου.

Όταν, όμως, ο ξενόφερτος άγιος άρχισε να μπαίνει για τα καλά και στη ζωή των Ελλήνων και η ημέρα αυτή να καθιερώνεται και στη χώρα μας ως η ημέρα των ερωτευμένων στα τέλη της δεκαετίας του ‘70 με πρωτοβουλία των ανθοπωλών, εκπρόσωποι της Εκκλησίας πρότειναν οι Έλληνες ερωτευμένοι να τιμούν και να γιορτάζουν αγίους που υπάρχουν στο ορθόδοξο εορτολόγιο.

Το 1994, ο τότε εκπρόσωπος Τύπου της Ιεράς Συνόδου, Γιάννης Χατζηφώτης, πρότεινε να καθιερωθεί ως ημέρα των ερωτευμένων η γιορτή του Αγίου Υακίνθου, που τιμάται στις 3 Ιουλίου. Ο Υάκινθος καταγόταν από την Καισάρεια της Καπαδοκίας και υπηρετούσε ως κουβικουλάριος (θαλαμηπόλος) του Ρωμαίου αυτοκράτορα Τραϊανού. Άνθρωπος εμπιστοσύνης του αυτοκράτορα, ο Υάκινθος προσηλυτίσθηκε στον Χριστιανισμό, προκαλώντας την οργή του Τραϊανού, που όταν το έμαθε διέταξε να τον φυλακίσουν χωρίς να του δίνουν καθόλου φαγητό, εκτός κι αν ήθελε να φάει ειδωλόθυτα. Σαράντα μέρες πέρασε έτσι ο Υάκινθος, χωρίς να αγγίξει τα ειδωλόθυτα. Την 41η, όμως, παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο, σε ηλικία 20 ετών.

Στην καθιέρωση της 3ης Ιουλίου ως ημέρα του έρωτα και της ποίησης πρωτοστάτησε ο γνωστός τραγουδοποιός από τα Ανώγεια της Κρήτης, Λουδοβίκος των Ανωγείων, που μαζί με ανθρώπους του πνεύματος και των γραμμάτων προχώρησαν στην ανέγερση ενός ναού σε μια πανέμορφη τοποθεσία, σε υψόμετρο 1.200 μέτρων στον Ψηλορείτη. Μπροστά από το εκκλησάκι αυτό, που είναι το μοναδικό στην Ελλάδα αφιερωμένο στον Άγιο, κάθε καλοκαίρι πραγματοποιούνται εκδηλώσεις με την επωνυμία Υακίνθεια.

13 Φεβρουαρίου για τους Ορθοδόξους

Το 2000 ο μακαριστός Aρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, στην προσπάθειά του να φέρει πιο κοντά τη νεολαία στην Εκκλησία, πρότεινε να εορτάζεται η γιορτή των ερωτευμένων στις 13 Φεβρουαρίου, ημέρα που η Ορθοδοξία τιμά τη μνήμη των Αποστόλων Ακύλα και Πρίσκιλλας, ενός ενάρετου ζευγαριού Ιουδαίων σκηνοποιών, που ζούσε στην Κόρινθο και ασπάστηκε τον Χριστιανισμό.

Υπάρχει και μια τρίτη πρόταση, μάλλον από λάτρεις του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, να εορτάζονται ως προστάτες των ερωτευμένων στις 14 Φεβρουαρίου ο πολυμήχανος Οδυσσέας και η πιστή του Πηνελόπη.

πηγη

http://www.newsbomb.gr/ellada/ekklhsia/story/1521658/agios-valentinos-i-istoria-piso-apo-ti-giorti-ton-erotevmenon-poia-einai-i-ellinorthodoksi-ekdoxi

Η ιστορική ομιλία του Ξενοφώντα Ζολώτα στα αγγλικά με ελληνικές λέξεις

Ο λόγος που άφησε άναυδο το κοινό και έγινε πρωτοσέλιδος στους NYT και «Washington Post».

Σπουδαίος οικονομολόγος, επί σειρά ετών διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, πρωθυπουργός στην οικουμενική κυβέρνηση του 1989, ο Ξενοφώντας Ζολώτας, μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του περασμένου αιώνα, στις 26 Σεπτεμβρίου του 1957  άφησε άναυδο το  κοινό που παρακολουθούσε τη συνεδρίαση της Παγκόσμιας τράπεζας.

Στην ομιλία του ο Ζολώτας, αναδεικνύοντας την ιστορία και την αξία του ελληνικού πολιτισμού, χρησιμοποίησε εξ’ολοκλήρου λέξεις που είχαν ελληνική προέλευση και χρησιμοποιούνται στα αγγλικά

Ο λόγος του Ζολώτα έμεινε ιστορικός, με τον ίδιο και τη σύζυγό του να γίνονται πρωτοσέλιδο στους NYT και «Washington Post».

Μετά από απαίτηση του επικεφαλής της διεθνούς Τράπεζας, επαναλήφθηκε παρόμοια ομιλία το 1959.

Με αφορμή την σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας, δημοσιεύουμε το κείμενο της ιστορικής ομιλίας:

«Kyrie, I eulogize the archons of the Panethnic Numismatic Thesaurus and the Ecumenical Trapeza for the orthodoxy of their axioms, methods and policies, although there is an episode of cacophony of the Trapeza with Hellas.

With enthusiasm we dialogue and synagonize at the synods of our didymous Organizations in which polymorphous economic ideas and dogmas are analyzed and synthesized. Our critical problems such as the numismatic plethora generate some agony and melancholy.

This phenomenon is characteristic of our epoch. But, to my thesis, we have the dynamism to program therapeutic practices as a prophylaxis from chaos and catastrophe. In parallel, a panethnic unhypocritical economic synergy and harmonization in a democratic climate is basic. I apologize for my eccentric monologue. I emphasize my eucharistia to you Kyrie, to the eugenic and generous American Ethnos and to the organizers and protagonists of this Amphictyony and the gastronomic symposia. Η δεύτερη ομιλία στις 2 Οκτωβρίου 1959: Kyrie, It is Zeus’ anathema on our epoch for the dynamism of our economies and the heresy of our economic methods and policies that we should agonise between the Scylla of numismatic plethora and the Charybdis of economic anaemia. It is not my idiosyncrasy to be ironic or sarcastic but my diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize numismatic plethora, energize it through their tactics and practices.

Our policies have to be based more on economic and less on political criteria.Our gnomon has to be a metron between political, strategic and philanthropic scopes. Political magic has always been antieconomic. In an epoch characterised by monopolies, oligopolies, menopsonies, monopolistic antagonism and polymorphous inelasticities, our policies have to be more orthological. But this should not be metamorphosed into plethorophobia which is endemic among academic economists. Numismatic symmetry should not antagonize economic acme. A greater harmonization between the practices of the economic and numismatic archons is basic.

Parallel to this, we have to synchronize and harmonize more and more our economic and numismatic policies panethnically.

These scopes are more practical now, when the prognostics of the political and economic barometer are halcyonic. The history of our didymous organisations in this sphere has been didactic and their gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous ethnical economics.

The genesis of the programmed organisations will dynamize these policies. I sympathise, therefore, with the aposties and the hierarchy of our organisations in their zeal to programme orthodox economic and numismatic policies, although I have some logomachy with them. I apologize for having tyrannized you with my hellenic phraseology. In my epilogue, I emphasize my eulogy to the philoxenous autochthons of this cosmopolitan metropolis and my encomium to you, Kyrie, and the stenographers».

πηγη

http://www.pagenews.gr/2024/02/10/people/i-istoriki-omilia-zolota-sta-agglika-me-ellinikes-lekseis/

παξαμάς

παξαμᾶς: ᾶ, ὁ, ὁ δίπυρος ἄρτος (κληθεὶς οὕτως ἴσως ἀπὸ τοῦ τὰ ὀψαρτυτικὰ γράψαντος Παξάμου), Παλλαδ. Λαυσαϊκ. 1081D, 1082A, Ἀποφθ. Πατέρ. 276C, Ἰω. Μόσχ. 3056C, Λέοντ. Τακτ. 13, 11. ― Ὡσαύτως παξαμάτης, ου, Ἀποφθ. Πατέρ. 241Α